By the way... 29, 10 maart 1994


By The Way...

Na de vorige `By the way...' moeten we wel een aantal beloftes nakomen. We zouden de onvrede ontwijken. Dit is grotendeels gelukt. We zouden ook meer aandacht besteden aan het zelf schrijven van een stukje. Wegens omstandigheden kunnen wij hier nog niet aan voldoen. Laat dit echter niemand ervan weerhouden om toch vooral veel stukjes te schrijven en aan de `By the way...' te doen toekomen.

Aan de andere kant moet wel vermeld worden dat de `By the way...' de laatste tijd meer dan vol staat. Het is echt niet te geloven, maar eigenlijk (sssst... niet verder vertellen) kunnen we best vaker dubbeldik en extra verleidelijk uitkomen. Helaas zijn er ook financiële beperkingen. Misschien wordt het wel tijd om toch een sponsor te zoeken voor de `By the way...'?

Vooralsnog kunnen we nog zonder advertenties lezen. Het verhaal van de konijnen ziet in deze `By the way...' zijn laatste deel. Verder zijn er verkiezingen, kregen wij een vage reactie en zijn we gewoon tevreden.

De redactie

Verkiezingskoorts

Er doen zich vreemde geruchten voor dat een redactielid zich bezig houdt met de verkiezingen. Het leek ons zinnig toch eens uit te zoeken hoe het zit.

Alle sporen lijken te leiden naar de enige verdachte in deze zaak, Eltjo. Het blijkt dat hij zich verkiesbaar heeft gesteld voor de faculteitsraad Natuurkunde en omdat hij op een vrijwel onverkiesbare plaats staat moet hij actief campagne voeren om toch kans te maken in de raad te komen.

Deze actieve campagne is nodig omdat het met voorkeurstemmen nog altijd mogelijk is om te winnen. In het totaal zou hij er negentig moeten halen. Het lijkt een onmogelijke taak om in je eentje negentig mensen er toe te bewegen om een rondje voor Eltjo te kleuren. Vooralsnog is Eltjo niet te pessimistisch, hij wordt geholpen door een campagneteam en weet zich verzekerd van zijn eigen stem en vele bekenden reageren positief. Toch is hij zich er van bewust dat er ook mensen zullen zijn die de campagne niet op prijs stellen. Dat is vervelend, zij moeten niet uit het oog verliezen dat het erg belangrijk is dat er meer mensen gaan stemmen. Zelf denkt hij dat door de campagne de student meer van de politiek ziet die er achter de faculteit schuil gaat.

Wat hij verder van plan is om kiezers te winnen is nog niet geheel duidelijk. Het blijft een feit dat veel mensen gewoon niet stemmen. Dat is jammer, want iedereen die niet stemt wordt toch vertegenwoordigt in de raad. Je zit er immers voor de studenten. Vaak komen er belangrijke kwesties aan bod en dan is het een noodzaak dat de studenten op hogere niveau's mee beslissen.

Hij zou daarom ook iedereen willen oproepen tenminste zijn stem uit te brengen. Het is echt belangrijk dat de kiesdrempel wordt behaald, anders gaan er student-stemmen verloren. Ook als het je zelf niet zo interesseert stem dan toch want er zijn anderen die er wel tijd in willen steken. Ontneem hen die kans niet.

Stem Eltjo

Het laatste deel van de tetralogie, begonnen in BTW 2-20, BTW 2-24 en BTW 2-27.

Incantatie IV

Het was een mooie dag. De zon scheen en alles was rustig. Een schril contrast met de zojuist gestreden strijd. Er was geen winnaar uitgekomen. De partijen waren, zonder onderhandelen, zonder er ook maar een woord over te wisselen, tot een leefbaar compromis gekomen. De priesters hadden ingezien dat de anderen niet alleen zo slecht nog niet waren, maar dat samenwerking op bepaalde punten in beider voordeel zou zijn. En zo kwam het dat de partijen die zo kort geleden nog tegen elkaar streden, nu dezelfde doelen nastreefden. Want er waren belangrijker dingen te doen in Dof Heitu...

Vaagheden...!?

In de vorige `By the way...' stond het stukje Vaagheden... geschreven door Anoniem. Hierin verontschuldigt Anoniem zich voor het feit dat er een aantal mensen `vaag met haar doen' en dat het haar duidelijk is geworden dat sommige `buitenstaanders' dit vervelend vinden. De auteur biedt vervolgens haar verontschuldigingen aan voor dit feit, maar beweert tevens dat ze er niets aan kan doen.

Persoonlijk lijkt mij dit klinkklare onzin. Als argument voert de auteur aan dat indien ze een gesprek van de vorige avond met één (voor anderen dan dus vage) zin kan besluiten, ze dan geen zin heeft het hele gesprek te herhalen. Ook schept het een, voor haar prettige, privé-cultus, beweert ze. Dit laatste zal ongetwijfeld het geval zijn, het eerste argument lijkt me onzinnig: Het is net zo eenvoudig die ene zin dan nog dezelfde avond uit te spreken, zodat anderen er `geen last van hebben'.

Nu heb ik an sich geen bezwaar tegen die zogenaamde vaagheden; persoonlijk voel ik ook lang niet altijd de behoefte elke zin die ik tegen een bepaald persoon, waarmee ik in gesprek ben, voor iedereen te herhalen en uit te leggen. Waar het mij hier wel om gaat, is dat Anoniem beweert er niets aan te kunnen doen en dat het haar spijt. Dit is mijns inziens een klassiek voorbeeld van een contradictio in terminis! Immers, als je echt spijt hebt van iets, haal je het echt niet in je hoofd dit nogmaals te doen.

Een voorbeeldje ter illustratie:

Indien je een emmer water over iemand heen gooit en de persoon laat merken dit niet op prijs te stellen, zul je je toch wel een keer bedenken voor je dit weer doet, indien je werkelijk gevoelig bent voor de woorden van de persoon. Met andere woorden, als het je spijt, gooi je niet weer, anders ben je een huichelaar.

Dit woord lijkt me ook van toepassing op Anoniem: of je hebt spijt en houdt op met `vaag doen', of je blijft lekker vaag doen (en waarom zou je dat niet doen, als je je er prettig bij voelt), maar beweer dan niet dat je er spijt van hebt en bied zeker niet je excuses aan. ``Ich habe es nicht gewusst'' geldt hier zeker niet!!

Marco

Den tevreden Mensch

Zo af en toe heb je wel eens zo'n dag dat je zorgen heel ver weg lijken te zijn. Op zo'n dag zit dan ook bijna alles mee. Misschien heeft het wel te maken met waarover je de nacht ervoor gedroomd hebt, want je wordt meestal al met dat gevoel wakker. Wat ook de oorzaak zij, er zijn vaak een heel aantal zaken waarvan je eigenlijk zou willen dat die op zo'n dag plaats zouden vinden.

Zo is daar bijvoorbeeld het bekendmaken van tentamencijfers. Op zo'n dag als ik noemde, waarop trouwens ook vaak de zon schijnt, is volgens mij de kans op voldoendes hoger. Trouwens, deze kans wordt volgens mij ook beïnvloed door hoeveel je er aan denkt. Ik weet niet of meer mensen dit hebben, maar soms duurt het nakijken van een tentamen zó lang, dat ik al `vergeten' was dat ik het gemaakt had. Dan zie ik het uitslagenlijstje en denk ``o ja, dat heb ik ook nog gedaan''. Vaak is de uitslag dan positief, maar helaas niet altijd (dus het is geen wet).

Goed, terug naar deze speciale dag. Op zo'n dag spreek je ook altijd mensen die je graag wilt spreken, en zit je tijdens saaie colleges naast leuke en/of gezellige en/of lieve en/of aardige mensen, of mensen waarmee je kunt klieren als de saaiheid van het college een hoogtepunt bereikt. Daarentegen lijken veel colleges op zo'n dag een stuk minder saai, maar dat komt misschien ook wel omdat je op dat moment zoveel `leuke' dingen aan je hoofd hebt dat de saaiheid niet opvalt.

Ikzelf merk op zo'n dag nog iets heel anders. Er is dan namelijk altijd speciale muziek die ik wil draaien. Op zo'n dag, rond een uur of vier des middags, als er een vaal zonnetje mijn kamer binnenschijnt. Met het raam open en een kopje thee erbij. Dan is het leven pas echt goed.

Overigens kun je zo'n dag natuurlijk ook in stijl besluiten, door te gaan eten met leuke en/of gezellige en/of lieve en/of aardige mensen (eventueel dezelfde als boven genoemd), en daarna te gaan ouwehoeren in één of andere kroeg totdat er alweer een nieuwe dag voor de deur staat.

Jammergenoeg zijn deze dagen nogal zeldzaam.


Kritiek verboden?

Hierbij wil ik een zeker toekomstig U-Raad lid aanraden om wat meer open te staan voor kritiek op gesteld beleid en ideeën, en deze niet zonder meer ongelezen ter zijde te leggen. Dit zou alle partijen, studenten en vertenwoordigers, ten goede kunnen komen.
Een PSO stemmer.

GENOEG&: Volgorde