By the way... 27, 10 februari 1994


By The Way...

De `By the way...'-redactie heeft hard gewerkt aan een verjaardagskadootje voor A-Eskwadraat en zie hier het resultaat. Een historische, dubbeldikke uitgave. Extra informatief, extra actueel. Voor dubbellang leesplezier.

Door de uitgestrektheid van de papiervlakte waren natuurlijk extra stukjes nodig en gelukkig was een ruime hoeveelheid beschikbaar. Een enorm scala aan onderwerpen. Over mist, over pindakaas, over erotiek, over het voorjaar, over Valentijnsdag. En wat is de gemeenscappelijke factor in al deze stukjes? Ze staan in deze `By the way...'! Dus iedereen wordt van harte aanbevolen er eens rustig voor te gaan zitten. Want veel tijd heb je niet, over twee weken is er alweer een `By the way...'!

De redactie

Kraanvogels

Alle mensen die zo'n twee weken geleden een bepaald college hebben gevolgd (of getracht hebben het te volgen), hebben kunnen zien hoe ene J.J. een grote zelf-gevouwen kraanvogel showde in de collegezaal na een dringend verzoek hiertoe door de desbetreffende docent.

Als je tot de gelukkigen behoort, die dit hebben gezien, heb je vast wel bemerkt hoe mooi zo'n eenvoudige kraanvogel is. Heb je het toevallig gemist, dan moet je maar van mij aannemen dat het een prachtig gezicht was.

Er was echter ook een notoir kraanvogelvouwer onder de toeschouwers, die de schoonheid van een goed gevouwen kraanvogel al lang onderkend had. Volgens deze persoon was de kraanvogel lang niet zo perfect als hij wel had kunnen zijn. Daarom, en omdat hij en niet J.J. normaalgesproken vogels vouwt tijdens colleges, heeft hij in de pauze een iets perfectere kraanvogel van hetzelfde formaat gevouwen. Eén zo'n grote vogel vouwen schepte hem nog niet voldoende genoegen, en dus pakte hij daarna een `By the way...' van de stapel, verknipte hem (ja, je leest het goed), en vouwde er een prachtige Siamese-kraanvogeltweeling van. (Kijk in het `By the way...' postvak als je hem wilt zien.)

Natuurlijk was ik verbaasd, dat hij zomaar in een `By the way...' knipte, nog verbaasder was ik toen hij zei dat we het `By the way...' papier beter niet hadden kunnen veranderen (en dus niet milieuvriendelijk hadden moeten worden). Het oude papier was namelijk veel geschikter om perfecte vogeltjes van te maken dan het papier dat je nu in de hand hebt. Voor ons als redactie is dat natuurlijk een reden om dit papier te blijven gebruiken, omdat wij zo kunnen voorkomen, dat de `By the way...' vaak gebruikt wordt om vogels of andere dingen van te vouwen.

Nu we het toch over kraanvogels hebben, komt vanzelf ook de genezende werking van kraanvogels-vouwen ter sprake. Ik (en menig persoon met mij) vraag mij sterk af, wat voor enge ziekte(s) de eerdergenoemde notoire vouwer heeft, maar volgens hem hebben de vogels ook een preventieve werking. Iedereen die hier meer over wil weten verwijs ik naar mooie Japanse boekjes om daarin precies te lezen hoe het allemaal in elkaar zit, want ik kan er helaas niets meer over vertellen.


Jarig

Ja, echt waar, we zijn vandaag jarig. `We' is A-Eskwadraat en A-Eskwadraat is drieëntwintig jaar oud. Drieëntwintig: een hele leeftijd.

Wat is er zo mooi aan 23? Allereerst moet ik als wiskundige (tenminste, ik sta ingeschreven bij de vakgroep Wiskunde) opmerken dat 23 een priemgetal is. Het is zelfs het negende priemgetal, maar daar kan je verder ook niets mee. Uiteraard zijn we al ruim volwassen, dus kunnen we in 1994 weer volop gaan stemmen. Verder valt er over het getal 23 weinig bijzonders te melden.

Wel wordt het vandaag een prachtige verjaardag met slingers, confetti, taartjes, toeters en al dat soort dingen. Dus kom vandaag ook in de kantine op ons verjaardagspartijtje. Het wordt vast leuk en je wordt niet thuis gebracht.

Lennart.

Valentijnsdag

Zie het maar weer onder ogen: het is weer bijna Valentijnsdag. Het typisch Amerikaanse fenomeen is al enige tijd geleden overgewaaid naar Nederland en aangezien het Nederlandse postorderbedrijf PTT er wel bij vaart, zal de propaganda voor deze dag nog wel even aanblijven.

Toch is het tegenwoordig niet meer zo, dat je met een simpel anoniem briefje aan je geliefde aan je Valentijnsverplichtingen hebt voldaan. Nee, het moet veel grootser en mooier en als het even kan moet de puur commerciële kant omgezet worden tot iets romantischers waarbij eigen intiatief wel op prijs wordt gesteld maar niet echt nodig is.

Die eigen initiatieven wegen namelijk nauwelijks op tegen het brede aanbod van kant en klaar paketten. De hoofdkleur is rood, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand rode chocolade lekker vind, dus de in hartvorm gegoten chocoladetabletten zijn gewoon bruin.

Nu is chocolade wel vaker een artikel, dat makkelijk wordt weggegeven, maar toch is het gek om te zien dat de meest vreemde produkten willen meedoen in de Valentijnsrace. De gekste combinatie die ik ken is wel kaas en Valentijn. Op het eerste gezicht is de overeenkomst nul en dan ook echt niks. Toch heeft de producent van een kruidenkaas met een Franse tongval het onmogelijke bewerkstelligd. Want in het land van spaarzegeltjes en spaarkaarten is het nu mogelijk om bij een aankoop van de desbetreffende kaas een ballonnetje bij je geliefde te laten bezorgen. Laten we alleen hopen dat er geen kaasgeurtje aan zit.

Een geheel ander maar ook raar aspect van de Valentijnskaart vind ik de anonimitiet waarin de verstuurder zich bevindt. Het kaartje mag namelijk niet van enige naam zijn voorzien, dit zou zogenaamd ongeluk brengen. Een beetje gek is dat wel. Zal dit een PTT-stunt zijn om er voor te zorgen dat verliefde mensen elkaar nooit vinden en maar blijven schrijven, of zit er echt iets romantisch achter.

Om dit nader te kunnen analyseren moeten we twee gevallen onderscheiden. Het eerste geval is het geval waarin de ontvanger al weet wie het kaartje heeft geschreven. In dit geval is het totaal zinloos geen naam onder het kaartje te zetten, het versturen is dan alleen de materiële daad terwijl de boodschap al lang is overgekomen. Zinloos dus.

Het tweede geval is als de ontvanger niks maar dan ook echt niks in de gaten heeft. De vraag is nu of het zin heeft om dan geen naam onder het kaartje te plakken. Volgens mij niet, het heeft dan zeker geen zin een kaartje te sturen. Zo zou het wel erg naief zijn te denken dat de ontvanger opeens de schrijver als zodanig gaat herkennen. Waarschijnlijk zal het alleen maar frustraties bij de schrijver oproepen wegens het niet herkend worden als schrijver en de schrijver moet er ernstig rekening mee houden dat de ontvanger al iemand anders op het oog heeft aangezien de ontvanger niks in de gaten heeft.

Hier kom ik het punt of het zin heeft een Valentijnskaartje te sturen. Een objectieve observatie zou je zeggen dat je er niks aan hebt. Maar een mens is maar een mens en wil wel eens wat anders dan geheel rationeel zijn keuzes maken. Het lijkt me daarom het beste dat je voor jezelf beslist om wel of niet te schrijven. En als je dan toch besluit om aan het fenomeen deel te nemen denk dan ook eens aan een Frans kaasje.

De schrijver van dit verhaal verklaart dat alle overeenkomsten met bepaalde personen geheel op toeval berusten. Mensen die zich desondanks toch benadeeld voelen moeten zich maar even melden bij de redactie.


Bordraadsel

De `By the way...'-redactie kan onderhand de eerder gehuurde detective in vaste dienst gaan nemen. Nu hebben wij hem alweer op pad moeten sturen, in verband met een bericht van onbekende afkomst en onbekende betekenis. De eerste week van februari heeft er, tot verwarring van één der redactieleden, op het A-Eskwadraatbord gestaan: Louis: hij is mooi!

Omdat vermeld redactielid niet wist waar het over ging en niemand hem dat ook kon vertellen werd het een heel raadsel. Er zijn verschillende dingen waar we aan kunnen denken:

[1] Genoemd redactielid zou iets gemaakt kunnen hebben dat de classificatie `mooi' zou verdienen. Omtrend een dergelijk voorwerp tasten we echter volledig in het duister.

[2] Genoemd redactielid zou iets aan iemand hebben kunnen laten zien omdat hij het zelf mooi vond en het bericht is een bevestiging van gelijke gedachten. Hiervoor komt slechts één ding in aanmerking, maar de tegenpartij ontkent ten stelligste alle betrokkenheid.

[3] Het is allemaal gedaan met als doel een stukje in de `By the way...' te krijgen. Dat is gelukt, dus laat hem/haar nu naar voren treden...

Mocht er duidelijkheid komen, ook over de verandering die afgelopen maandag in de tekst is aangebracht, dan zal de `By the way...' hierover berichten.


Voorjaar

Als eeuwige optimist durf ik het wel aan om zo vroeg in het jaar een stukje te schrijven over het voorjaar, want ik hou best van het voorjaar. Veel meer dan bijvoorbeeld van de zomer. De zomer heeft een groot probleem: het is namelijk veel te warm. De intensiteit van de zon is vaak niet bijzonder veel hoger dan in het voorjaar, maar de wind laat het vaak afweten. Een soort tegengestelde wind-chill eigenlijk.

Het voorjaar dus, dat is een stuk beter. Als het dan mooi weer is, is iedereen vrolijk. Ook heeft het warme weer dan nog geen invloed op de luchtkwaliteit. Bovendien is het nog niet 7 dagen per week, 24 uur per dag mooi weer, dus iedereen geniet er nog van. Je merkt het ook altijd hier in Utrecht. Tijdens het voorjaar hang er zo'n sfeer die met de komst van de zomer weer wegebt.

Deze sfeer is moeilijk te omschrijven, maar de eerste dag van het voorjaar dat deze sfeer terug is herken je gelijk (vaak valt het samen met Bloesjesdag). Soms merk je het al als je 's morgens wakker wordt, soms ook pas las je in de binnenstad komt en de terrasjes ziet.

Hieruit volgt direkt een groot nadeel van deze sfeer: het heeft een slechte invloed op je studie. Want terrasjes met bier hebben vaak een grotere aantrekkingskracht dan inhomogene differentiaalvergelijkingen. Daarentegen zou ik wel willen stellen dat een hele reeks aan zaken een grotere aantrekkingskracht bezitten dan genoemde vergelijkingen. Drie uur zinloos uit het raam staren is bijvoorbeeld ook heel erg leuk.

Er kleeft nog een tweede nadeel aan terrasjes met bier. De combinatie hiervan heeft, om onduidelijke redenen, een hogere kostprijs dan bier op zich. Om het nog erger te maken ga je, doordat je in de zon zit, nog meer drinken ook. Iedereen weet dit en toch zit iedereen elk jaar weer in de zon bier te drinken. En groot gelijk natuurlijk (denk aan de differentiaalvergelijkingen).

Maar biedt de studiefinanciering hiervoor de ruimte? Neen. Dus, om dit stukje toch nog enige maatschappelijke waarde te geven bepleit ik hier dat de studiefinanciering in deze periode verhoogd wordt met een bier-op-terrasjes toeslag. Dit lijkt tegenstrijdig met het doel van de studiefinanciering (zei ik niet dat het slecht was voor je studie?), maar het kweekt natuurlijk wel een enorme good-will onder de studenten en ik vind dat dat ook wel wat waard mag zijn. Bovendien kopen ze dat bier evengoed wel en voorkom je op deze manier dat ze hun boeken niet meer kunnen betalen.


Een stukje in de BTW

Iedereen kent wel van die `By the way...'-stukjes die beginnen met ``Iedereen kent wel van die `By the way...'-stukjes die beginnen met ``Iedereen kent wel van die `By the way...'-stukjes die beginnen met (de `By the way...' is niet zo groot, dus helaas hebben wij hier oneindig veel pagina's weg moeten laten, Red.).

Dit soort stukjes bereiken meestal, op een enkele uitzondering na, de tweede alinea vaak niet. Stukjes die dat wel doen, maken in deze tweede alinea daar vaak een opmerking over. Allicht, want het is ook niet makkelijk om door een aftelbaar oneindig aantal citaten heen te komen.

Verder is het opmerkelijk dat al deze stukjes, vaak al in de derde alinea, een opmerking maken over het voor de hand liggende feit dat het stukje eigenlijk een slap aftreksel is van David Moser's This is the title of this story that is also found several times in the story itself. De laatste zin van de derde alinea maakt vervolgens een opmerking over het feit dat de laatste zin van de tweede alinea uit de toon valt.

Dit is de eerste zin van de vierde alinea. Dit is de laatste zin van de vierde alinea.

Is deze zin een vraag? Bevat deze zin vijf woorden? Deze zin vier woorden? Of misschien drie? Twee dan? E&eacut;n???

In één van de laatste alinea's staat een zin die opmerkt dat dit toch wel erg goedkope `By the way...'-vulling is. Een andere zin zou een rare vergelijking kunnen maken, zoals ``je maakt toch ook geen appeltaart met goedkope appels?''. Waarna opgemerkt kan worden dat het alweer tijd is voor een volgende alinea.

Waarin een zin zonder werkwoord. En ook nog een afsluitende zin.


Desperate

Ik ben wanhopig. Ik wil nu eindelijk ook eens een echte Valentijnskaart! Daarom zoek ik, een vlotte bèta, een dito nerd om 's avonds gezellig mee te kunnen praten over het vak.

Daarom: Reageer nu, en stuur mij een Valentijnskaart, want ik ben toch niet de enige die dit zo voelt!

De inzender van deze brief is bekend bij de Eerstejaars Commissie.


Zucht...

Heb jij dat nou ook, als Valentijnsdag nadert? Je wilt iemand zo graag iets zeggen, maar je durft het niet, en telkens als je hem of haar ziet komt er dus niets over je lippen.

Nou, dan is er dit jaar een oplossing voor jouw probleem. Laat de Eerstejaars Commissie het voor je opknappen. Je maakt eeen mooie kaart, of koopt er een (of twee of drie of...) bij de E.C. en de E.C. bezorgt al jouw lieve wensen overal in Trans I, het I.v.A., het M.I., het C.G.N. en het B.B.L.

Je zult de E.C.'ers 14 februari wel zien rondlopen in hun donkerblauwe bloezen. Je kunt je kaarten aan hen geven of inleveren in de hal van Trans I.

Dus dit jaar geen liefdesproblemen, niet meer met jezelf in de knoop over het wel of niet sturen, nee, je stuurt je kaart gewoon wia E.C.-Mail naar hem of haar toe.

De E.C.

In reactie op diverse verzoeken, onder meer van een zekere H.E.v.d.B., is besloten tot een tetralogie. Hier volgt deel 3...

Lemniscaat

67 dagen zaten de konijnen nu in Dof Heitu. Slechts 67 dagen, maar ze gingen oneindig snel voorbij. Niemand wist wat er precies gebeurd was. De ene helft dacht dat de dingen ten goede waren gekeerd, de andere helft vond dat het zo niet langer door kon gaan.

Onder die groep bevonden zich de priesters uit hun oude staat in Nepal. Zij hadden plannen waar niemand iets van wist. Want zij hadden begrepen wat het verlaten van het communistische systeem voor hun kon betekenen. Zij zagen de weg naar nieuwe macht.

De andere helft was geschokt toen dit bekend werd. Maar ze waren al te laat. De priesters waren reeds geïnfiltreerd in het bestuur van Dof Heitu en niets kon hen tegenhouden. Er ontstond grote twijfel onder de anderen. Na hun vertrek uit Nepal hadden zij deze vorm van macht afgezworen. Nu bleek dat dat maar schijn was en ze zagen de geschiedenis zich herhalen.

Destijds bracht het geloof hen uitkomst, maar nu stond vast dat iets daadkrachtigers nodig was: revolutie! Zij grepen naar de wapens. En de tijden waren met hun, want hun communistische staat was niet de enige die was vervallen en er was geen gebrek aan wapens.

En er volgde een bittere strijd...

(Lees hierover in het vierde en laatste deel van de cyclus: Incantatie IV)


Mist

De dag begint met een ondoorzichtig Utrecht. Het is mistig, een mist die je doet denken aan Londen, aan smalle straatjes met lantaarns, mensen die haastig hun weg zoeken door de wolken die in de stad zijn neergedaald. Het is stil, of liever, je wou dat het stil was. Doodstil, met misschien slechts in de verte het geluid van voetstappen. Voetstappen waarvan je niet kunt zeggen of ze naar je toe komen of van je af gaan.

Flarden van de gedachten van de avond ervoor spelen nog door je hoofd. De mist brengt de rust om de zaken te ordenen. De onafgemaakte zaken; de niet tot stand gekomen communicatie, de nogmaals uitgestelde, broodnodige studie. Het mocht niet zo zijn. De mist roept een melancholieke stemming op en in die stemming verruil je je zicht op de mist voor de tocht erdoor.

De dag ligt nog geheel open voor je. Slechts kleine delen zullen vastliggen. De andere delen geven vrijheid. Een vrijheid die gesymboliseerd wordt door de onzichtbare vogels die reeds voor jouw eerste aanblik op de witte stad van zich lieten horen.

De mist brengt ook inzicht. Het is alsof het verkleinen van het zicht op de wereld je gedachten inwaards doen keren. Veel van de omgeving gaat ongemerkt langs je heen. De tocht is routine, je gedachten zijn ergens anders. Je kunt niet zeggen hoeveel mensen je gepasseerd zijn. Je kunt zelfs niet zeggen hoe laat het is. De melancholiek van de mist dwong je naar buiten. Op tijd voor afspraken, maar het belang ervan wordt vergeten door de witte deken die er overheen is gevallen.

De mist herbergt meer: een onverwachte ontmoeting met een bekende, een langverwacht bericht. Helaas kan dit niet eeuwig duren. De zon heeft nog maar een prille kracht, maar de overwinning is aan haar zijde. De mist verdwijnt en verruimt het zicht op de wereld. Een wereld van grijs, groen en blauw. Hemelsblauw. Alsof de lente zich een maand vergist, of de kalme nazomerzon ons alvast een voorproefje geeft. De dag krijgt vorm en stimuleert tot plannen. Je gedachten van de vorige dag zijn vergeten en de mist lijkt alweer ver achter je. Als een mooie herinnering.


Erotiek

De erotiek is bijna helemaal weg uit de maatschappij. Bijna nergens vind je meer in het openbaar plaatjes van mooie blote mensen, subtiele zinspreuken, etc. Jammer toch, want het is best leuk.

Overigens is de erotiek in verdekte vorm helemaal niet weg uit de maatschappij. Sterker nog, daar leeft zij zeer sterk. Denk hierbij aan hele simpele dingetjes, zoals iemand íets langer aankijken dan normaal, of subiele dingetjes (wink, wink, nudge, nudge, say no more!) tegen iemand zeggen, etc. Om een en ander te illustreren, een voorbeeldje:

Ik zat laatst in de bus door de polder. Zo'n bus van tien jaar geleden, met van die rode face-to-face banken, herrie van jewelste en een aardige buschauffeur. Ik had niet zo heel veel te doen, dus probeerde ik maar van de omgeving te genieten. Dat lukte vrij aardig, en helemaal toen de bus stopte bij een halte. Daar stapte een figuur in, dat er niet geheel onaardig uitzag. Ze kwam tegenover me zitten, en keek me eventjes aan. ``Oeps'', dacht ik toen. De zitplaatsen waren zodanig geplaatst, dat onze knieen elkaar raakten. Iedere hobbel die door de bus genomen werd, voelde leuk aan, en werd nog leuker door de blikken die we uitwisselden. Toen ik de bus uitstapte, dacht ik ``dit is nou echt erotiek'', en ik wilde erover vertellen, praten, zingen, schrijven!

Het lijkt me toch duidelijk dat dit een veel subtielere, een veel mooiere erotiek is dan in de tweede zin van dit stukje is beschreven. En deze erotiek is helemaal niet weg uit de maatschappij. Leuk toch?


Pindakaas

Er moet mij even iets van het hart. In de dagelijkse omgang met mensen zijn er een aantal dingen waaraan je je kan ergeren. Er zijn ook een aantal dingen waaraan je je heel erg kan ergeren.

Stel, je bent in een leuk gesprek verwikkeld met een bekende. Tijdens dat gesprek eet je af en toe iets, boterhammen met pindakaas ofzo. Dan eet je gesprekspartner natuurlijk gezellig met je mee. Stel nu ook eens, dat je gesprekspartner er zo een is die altijd met volle mond antwoord geeft. Nu is dat op zich nog niet zó erg, maar als hij/zij dan ook nog gaat zitten gapen nadat hij/zij een enorme hap genomen heeft, dan is de tolerantiegrens bereikt. Dan slaan de stoppen toch gewoon door, dan giert de adrenaline toch gewoon door je aderen, dan stokt je adem toch gewoon in je keel, dan stijgt de pindakaas je toch gewoon naar je hoofd, dan krommen je tenen zich toch gewoon in je schoenen, dan voel je het toch gewoon opkomen, dat ``Aaaaaaarrrghh...!''-gevoel!

Ha. Dat was lekker. Bedankt. Dat ben ik kwijt.


Vrimelen

Friemelen. Zo'n woord dat je zo vaak gebruikt, dat je niet meer weet hoe je het moet schrijven. Het lijkt mij dan ook niet geheel misplaatst om dit probleem in de `By the way...' aan de orde te stellen, om het eens duidelijk uit te leggen.

Als je het Nederlands/Engels woordenboek openslaat, en `vrimelen' opzoekt, vind je dit niet. Zo ook met `vrimellen', `frimelen', `vriemelen', `friemellen', `frimellen' en `vriemellen'. Als je bedenkt dat het ook onder `friemelen' zou kunnen staan, vind je friemelen fumble, fiddle [{\it met}, with]. Op de kolom ernaast zie je dan ook frunniken fumble, fiddle. Dat is dus ongeveer hetzelfde! Op de kolom aan de andere kant ernaast, vind je Frankenland Franconia. Dat is dus niet hetzelfde!

Vanaf nu hoef je je dus niet meer te vergissen, zowel in de spelling als in de betekenis van het woord `friemelen'. Het is maar dat je het weet.


Once upon a time...

There was a little, poor boy. He looked very nice, but also a bit shy. On September the 1st, he arrived in Utrecht, because he wanted to study mathematics. He'd love to talk to some other people, but he didn't know anybody. His body filled with fear and darkness. But then God said:``Let the Introkern be, and all was light.''
\centerline{WANTED}
Some first-year students ( male / female ) who want to join three older-years students in organizing The A-Eskwadraat Introduction 1994.

What kind of people are we looking for?

We are looking for people, who are:

What do you do when you think you are the perfect person, we are looking for? You run to the A-Eskwadraatroom and ask for Jop!
The Authorities

GENOEG&: Cricket