In zo'n situatie bevinden wij van de redactie ons nu ook. We krijgen iedere keer prachtige kopij binnen (ook minder prachtige kopij trouwens), daar zijn we dan hartstikke gelukkig mee, en we vullen er weer een `By the way...' mee.
Maar goed, laten we de vergelijking doortrekken. Als je tentamens voorbij zijn, zie je het nut ervan in: je hebt ècht iets bereikt, je hebt aan je toekomst gewerkt! Nu willen we niet direkt beweren dat wij iets bereikt hebben en aan onze toekomst hebben gewerkt als we de `By the way...' af hebben, maar tòch. We houden ons zelf wel op de been met de gedachte aan al die blije gezichten bij het zien van een nieuw exemplaar.
Daar komt nog bij dat het bijna kerst is. Dan kunnen we weer blij zijn, gelukkig zijn, feest vieren bij het zien van al die mooie kerstbomen, kerststerren, kerststalletjes, kerstkaarten, en genieten van al die lekkere reeruggen en konijnebouten. En misschien sneeuwt het wel, dan ziet alles er nòg knusser uit!
Prettige feestdagen, by the way.
Dit is niet helemaal zo, immers mensen die over het weer praten hebben het over het weer van de afgelopen tijd en zeker niet over het weer wat gaat komen. Dit wordt overgelaten aan een selecte groep. Deze selecte groep probeert tegen beter weten in het weer zo goed en zo kwaad als het kan te voorspellen. Zij hebben immense computers tot hun beschikking om het weer op de langere termijn te beschrijven. Natuurlijk kan dit niet, jij en ik weten dat weervoorspellers eigenlijk gokverslaafden zijn die denken een code te hebben om het kansspel te doorgronden.
Blijkbaar hebben zij ook wel door dat wij weten dat ze eigenlijk niks kunnen zeggen over wat het weer daadwerkelijk gaat worden. Zij hebben het dus over de kans op neerslag. En een mogelijke ommezwaai in de loop van de week. Zij geven een soort horoscoop die altijd klopt. Immer als de mogelijke ommezwaai een week later valt wordt er doodleuk verteld dat ze het eigenlijk al wisten. Ze hadden de ommezwaai toch al voorspeld?
Een ander aspect is de indeling van het weerbericht. Persoonlijk vind ik het weerbericht zeer vermoeiend en heb de indruk dat het echt de bedoeling is om naarmate het einde van het bericht nadert de concentratie te laten verminderen. En niet zonder succes. Na met immense pijlen, wolken en satelliet beelden welke van de afgelopen dag waren wordt er gedaan of de voorspelling al gedaan is. Het mooie is dat de satelliet beelden stoppen om een uur of vier en dat de voorspelling ongeveer 4 uur geldig is. Precies tegen de tijd dat het weerbericht wordt uitgezonden. De truc is dus gewoon, kijk omhoog en zeg dan wat aan de hand van de beelden van vier uur over het weer om acht uur gezegd kan worden. Vergelijk dit met wat je ziet en pas zonodig je uitspraken nog een beetje aan.
Tot slot nog even het weerbericht van vijftien december. Het weer zal op die dag zeer druilerig zijn met in de avond mogelijk vorst. Het is mogelijk dat de zon geheel niet door de wolken zal komen.
De konijnen nu, waren tot inkeer gekomen. Want ook Het Andere Boek bracht het geen verlichting. Tijdens de barre tocht uit Nepal naar betere oorden ondervonden zij vele ontberingen en velen van hen keken met weemoed terug naar Nepal. Want al was het leven daar zwaar, zij waren er altijd gelukkig geweest. Maar Het Woord had hen voortgedreven. En nu liet Het Woord hen in de steek.
Dagen, weken, maanden trokken zij voort. Steeds weer kwamen zij in nieuwe en vreemde steden, steeds ook weer trokken zij verder. Want dit was niet wat zij zochten. En ze zouden het weten als ze het zouden vinden.
Op de vijfde dag van de zevende maand kwamen zij aan in Dof Heitu. Sommigen van hen hadden het niet gehaald, en moesten door de anderen worden achtergelaten, soms in barre oorden, soms gelukkig in vooraanstaande steden. Dof Heitu echter was hun doel, en zij wisten het. En voor het eerst op hun tocht rustten zij, en begrepen zij dat ze Het Andere Boek niet meer nodig zouden hebben.
Want ook in Dof Heitu werd Het Woord verkondigd, op dubbelzijdig bedrukte pagina's, in drie Heilige Kolommen. Dit woord echter, konden zij negeren, want het had geen betekenis, geen pretenties. Eens per twee weken hoorden zij deze sprekers van Dof Heitu, waren geamuseerd door hun woorden, en keerden vervolgens huiswaards, niets wijzer geworden, maar zeker ook niets dommer. En zij zagen dat het goed was in Dof Heitu en vergaten Nepal.
Wat was dit voor een verhaal? Toen ik bedacht dat dit een verhaal was dat ik zelf had geschreven, voelde ik mij gevleid. Maar toen ik las dat ik mij gevleid voelde, wat ook in het verhaal stond, schaamde ik mij enigszins omdat ik mezelf zo had blootgegeven. Bij het lezen van de zin waarin ik vertelde dat ik mij schaamde, stopte ik met lezen. Dit ging toch echt te ver! Al mijn gevoelens stonden er in. Toen bedacht ik dat ik het zelf had geschreven en ik besloot toch weer verder te lezen.
Ik las dat ik gestopt was met lezen. Het duizelde me allemaal, wat ik enkele zinnen verder terugvond in het verhaal. Ik keek eens verder. Hoe lang zou deze onzin nog duren? Ik zag dat er na deze zin nog maar 6 zinnen zouden komen. Aan de ene kant was ik opgelucht dat het bijna ten einde was. Aan de andere kant schrok ik omdat het dan allemaal voorbij zou zijn. Vlug las ik voorbij deze zin tot het einde en ontdekte dat het verhaal toch onwaar was. Opgelucht legde ik het verhaal terzijde.
Waarom het verhaal nu onwaar is? Het is toch onmogelijk in een verhaal te beschrijven hoe je het verhaal zelf aan het lezen bent?