By the way... 8, 14 januari 1993


Redactioneel

We zijn terug van weggeweest, weliswaar als vanouds, maar we blijven ons best doen. Dus als je ons ziet lopen door Trans I, denk dan niet `ah, wat zielig', maar probeer er eens met ons over te praten, bijvoorbeeld onder het genot van een drankje.

Maar goed, door een overschot aan copij hebben we wat aanpassingen moeten maken, maar we hopen dat een verkleining van het lettertype niemand problemen oplevert. Voor diegene die de strip mist, er was echt geen plaats voor, Anja. We beloven echter: volgende keren gaan we er stug mee door.

Om te laten zien dat de A-Eskwadraat Algemene Leden Vergadering voor alle leden is, hebben wij er wat extra aandacht aan besteed. (N.B. Je bent eerder lid, dan je denkt!)

En nu vragen we, ook namens A-Eskwadraat, aandacht voor het volgende:


In Faro is bij de vliegramp op 21 december 1992 overleden
Marijn Muris
Marijn was actief bij A-Eskwadraat in de introductiecommissie '91 en later was hij oprichter en het enige lid van de kunstcommissie. Hij was een bijzonder mens en zo leeft hij bij ons voort.

Valt best mee, zo'n A.L.V.

Bloemlezing uit oude A.L.V.-notulen.

De voorzitter, Harm Voortman, opent de vergadering in aanwezigheid van 27 leden met een algemene beschouwing over het nut van een ALV en hij spreekt zijn vreugde uit over het feit dat er toch weer mensen op zijn komen dagen.

Pieter van Breugel vraagt of er nog aan eten gedacht wordt bij het WK.

Het bestuur antwoordt dat, ten behoeve van de continuïteit, Roelof Ruules de `SPIDERMAN' blijft.

Bij het bespreken van punt 11 heerst er enige verwarring achter de bestuurstafel: de voorzitter is van mening dat er bij dit punt bijlagen horen. De overige bestuursleden verzekeren hem dat zij hier niets van afweten...

Voorts wordt opgemerkt dat `grappige opmerkingen' niet in A.L.V.-notulen thuis horen...

Om 13.41 uur wordt de vergadering geschorst en in de pauze, die hierdoor ontstaat, wordt een film van `Tom & Jerry' vertoond.

... vaandels hebben soms een heel eigen leven.

Arie legt de betekenis van scharrelei, ..., nog eens uit.

Pieter zegt dat dit vaandel erg polariserend werkt.

Als laatste opmerking hierbij kan worden gezegd dat de maker van het vaandel (en van de voorzitter) er met plezier aan heeft gewerkt. Volgens Saskia Maassen wordt zij op de diesreceptie bedankt (voor het vaandel) en krijgt zij aldaar een cadeau aangeboden.

De hoofdrekening schijnt iets te zijn dat alleen tot in de vroege ochtenduren aanschouwd mag worden.

Uiteindelijk heeft A-Eskwadraat de totale wereldvoorraad(!) opgekocht...

Jeroen krijgt het woord om uit te leggen wat de SpoCie (= sponsorcommissie) nu eigenlijk precies van plan is te gaan doen.

... zal Inge toegevoegd worden aan deze commissie als contactpersoon en als leek.

Alle nieuwe en zittenblijvende bestuursleden krijgen namelijk een pistooltje met ammunitie. Vooral het bestuurslid Jeroen van Dijk is hierover zeer uitgelaten.

In de korte pauze die aan dit punt vooraf gaat wordt Reinier Balkema op slinkse en snode wijze uit de weg geruimd.

Roelof en Reinier vragen zich af hoe ze in de kast kunnen.

Volgens Chris Ballieux is die helft echter aan het proberen om een schimmelcultuur in de desbetreffende eigen mokken te kweken...

Femke vindt dat Helko en Frank best heen en weer willen rijden met een krat Grolsch.

De voorzitter sluit om 16.11 uur met een bescheiden slagserie van de voorzittershamer de vergadering (2 slag, 3 wijd).

Na deze uitslag laat Sytse Dotinga weten het geen porem te vinden.


Vervolg België

In de vorige aflevering was ik gebleven op het punt waar ons de ochtend na de dag van aankomst door een gids de fijnste plekjes van Leuven getoond zouden worden. Hierbij viel mij op dat niet alle deelnemers het tempo van de gids even goed konden volgen, hetgeen gecorreleerd leek te zijn met de hoeveelheid genoten nachtrust. Eén van de opmerkelijkste kenmerken van Leuven is dat ieder gebouw dat niet op instorten staat van de universiteit blijkt te zijn.

Een stevige lunch in de mensa legde een bodem voor de laatste gezamenlijke activiteit: het bezoek aan de Artois-brouwerijen. Wat de meeste mensen scheen te bevallen was dat voor het eerste woord door de rondleider gesproken was er al een glas bier voor je neus stond.

Na een sterspotje van ca. 20 minuten begon de rondleiding door de brouwerij zelf, waar ons de fijne kneepjes van de biervervaardiging uit de doeken werd gedaan. Dit is nu een van de meest geavanceerde bottelmachines van Europa, sprak onze enthousiaste begeleider.

Inmiddels waren we aangekomen op het punt waar het brouwproces zich heeft voltrokken en het bier op de een of andere manier in een hoog tempo in de flesjes gekregen moest worden. Het apparaat had inderdaad een hoog tempo, zo'n 100.000 flesjes per uur. Het is met een dergelijk hoge snelheid dan ook erg moeilijk corrigeren als er iets mis gaat, zoals we ter plekke konden constateren. Met onze teleurgesteld lijkende rondleider sloegen wij gade hoe enkele honderden goed gebottelde pijpjes bier in de container geduveld werden. Gelukkig konden we aan de bar ons verdriet verdrinken.

Weer buiten gekomen werd het tijd om van enkele Belgische vrienden afscheid te nemen. Vlaamse studenten hebben namelijk nogal de neiging om in het weekend naar hun ouders te gaan. Hierna splitste de groep zich op en ging iedere kliek zijns weegs, om te ontdekken dat Leuven op vrijdagavond ook erg gezellig is, wat zaterdagochtend ook weer bleek. De koffie die onze gastheren/dames gezet hadden vond gretig aftrek.

Heel langzaam nu ging iedereen zijn spullen bij elkaar zoeken. Met de toezegging op zak dat onze Belgen een keer naar Utrecht komen werden we uitgezwaaid en vertrokken naar het kille noorden, terugkijkend op een intensief, geslaagd verblijf bij onze Vlaamse mede-bèta's.

Frank van der Loo.

Top of flop?

In het kader van de amerikaanse verkiezingen en de naderende A-Eskwadraatbestuurstoetredingsverkiezing hebben wij besloten om een diepgaand onderzoek in te stellen naar de zeden en morele waarden (oftewel intieme details) van de door het huidige bestuur voorgedragen kandidaten. Leest en huivert!

Carlijn Ritzen,
3e-jaars informatica, m/v

Meteen na de geboorte van kleine Carlijne in het boerengehucht Berkeley (USA) werd duidelijk dat deze dominante tante leidersaspiraties had. Vanuit de (babbel)box werden ouders en andere bekenden driftig gemanipuleeerd en geïndoctrineerd. Uit deze niet-zindelijke periode (1972-?) stamt nog de gewoonte om d.m.v. een grote bek op te zetten aandacht op te eisen.

Dit hielp haar wel om een lucratief handeltje op te zetten in illegale sigaretten. Hierbij ging ze over lijken. Om hogerop te komen zal zij niet verzuimen haar `vrouwelijke charme' in de strijd te werpen. Is haar doel éénmaal bereikt, dan worden de gebruikte en niets vermoedende slachtoffers moeiteloos aan de kant geschoven.

Zelfs de mensen die haar van dichtbij hebben meegemaakt hebben geen goed woord voor haar over. Dit zal haar er echter niet van weerhouden om deze praktijken binnen A-Eskwadraat voort te zetten.

Frank Evers,
2e-jaars wiskunde, j/m

Reeds op jonge leeftijd was Frank berucht als vindingrijk pyromaan en als een onverschrokken rokkenjager, die zijn vriendinnetjes vanuit alle zandbakken naar verjaardagsfeestjes sleurde. Menigeen vond haar weg weer terug naar het zand... Maar ook in zijn studie kon Frank zijn aandacht nooit lang bij één ding houden, zoals een echte Weegschaal betaamt.

Ondanks alle tegenslagen heeft Frank zijn gevoel voor humor wel behouden. Zo heeft hij zichzelf eens flink voor paal gezet, door zich tijdens Carnaval uit te dossen met een rode pruik.

Vanwege zijn banden met subversieve pamflettenverspreiders is het hem gelukt om bij A-Eskwadraat te infiltreren. Een eerdere poging was op jammerlijke wijze mislukt, maar nu staat de toekomst voor hem open. Via slinkse manipulaties zal hij proberen alle externe contacten van A-Eskwadraat onder controle te krijgen, hierbij de weg naar absolute macht inslaand.

Marco van den Berge,
2e-jaars natuurkunde, j

Hoewel Marco een uitdaging nooit uit de weg gaat, weet hij vaak niet echt goed wat nu te hoog gegrepen is. Zo moest de hele familie Van den Berge jarenlang Sesamstraat kijken, omdat Marco zonodig Ieniemienie en Pino uit elkaar wilde leren houden. Tevergeefs!

De eerste confrontatie met het begrip verantwoordelijkheid mondde al snel uit in een ware desillusie: hij mocht oppassen op zijn jongere zusje, of beter gezegd, hij moest oppassen vóór zijn zusje. Marco vluchtte vroegtijdig naar bed, omdat hij anders door het zeven jaar jongere kreng in elkaar werd geslagen. Hij kan er dus eigenlijk niets aan doen dat hij nu zo geworden is.

En nu probeert deze geboren verliezer penningmeester van A-Eskwadraat te worden. Een nieuwe uitdaging.

(c) J. Fake & J. Phoney Inc.

Error