.......................W A R N I N G....................... This article may contain some `humor'. Reading it can cause (among other things) a severe lack of selfconfidence, deep frustration and in some cases even a feeling of distrust in the human race. We're sorry. ...........................................................
gezelligte maken. Wij kunnen niet achterblijven, dachten we. Dus wel! We wilden een heleboel kerstbellen, kerstballen, dennetakjes, strikjes en andere troep als decoratie aan het blad toevoegen.
Jammer genoeg lukte dat niet zo geweldig. Het ultra-moderne super-geavanceerde, dus langzame, high-tech tekenprogramma besloot tijdens onze sessie om alvast kerstvakantie te houden. Maar creatief als wij zijn (och!) laten we de versiering aan de creativiteit van de lezer over.
Dus pak je kleurpotloden, schaar, lijm en uiteraard al je
platen met kinderkerstliedjes gezongen door die vreselijke
kinderkerstkoren, waar kinderen met die verwende kinderkerstsmoeltjes
worden uitgekafferd door zo'n oude jichtige dement van een dirigent,
(of cd's) te voorschijn en zet deze gezellig
op. Als de stemming er
nu nog niet in zit, kun je ook nog de Merci-reclame op je video opnemen
en achter elkaar afspelen (of super-8 filmpje).
En dan aan de slag: leef je eens geweldig uit op deze `By the way...'. Het meest originele exemplaar, dat bovendien thuis in de kerstboom moet hebben gehangen, wordt `beloond' met een mooi nieuw nummer.
`Want tenslotte is een kerst zonder `By the way...' geen echte kerst.'
Goed, ik moest dus naar Leuven. Maar ik wilde niet alleen. Daarom maakten we er met de Acticom (activiteitencommissie) maar een A-Eskwadraat-uitstapje van.
Zo gezegd, zo gedaan. Mede door de tomeloze inzet van de Leuvense studenten van WINA (een Belgisch zusje van A-Eskwadraat) werd er een twee dagen vullend programma in elkaar gedraaid, en donderdag 26 november stonden 22 A-Eskwadraters bepakt en bezakt op het station van Leuven.
We werden door vijf Belgen opgewacht, die ons begeleidden naar de universiteit. Hier genoten we rondleidingen langs Natuurkunde, Informatica, Wiskunde en Sterrenkunde. Omdat het aan het eind hiervan al tegen zevenen liep, en ook de Belgen de goede gewoonte hebben 's avonds nog even iets te eten, bezochten we een klein restaurantje. Hier konden we ons moed ineten voor de voetbalwedstrijd België-Nederland, gepland om 21.00 u.
Ondanks een veldoverwicht kwamen we niet tot scoren. Ondanks het ongelukkige verlies (12-0) konden we tevreden terugkijken op een sportieve wedstrijd. Natuurlijk eindigde de dag op gepaste wijze in de kroeg.
Misschien waren sommige mensen een beetje brak, de volgende ochtend. Echter, na een ontbijt onderweg, stond de hele groep om 10.00 u. voor het stadhuis, waar kennisgemaakt werd met de gids die ons door de stad zou leiden.
De redactie betreurt het zeer, maar wegens ruimtegebrek moeten we het stukje, geschreven door Frank van der Loo, hier afbreken. Het slot zal te vinden zijn in de volgende `By the way...'
.......................W A R N I N G....................... This article may contain some `humor'. Reading it can cause (among other things) a severe lack of selfconfidence, deep frustration and in some cases even a feeling of distrust in the human race. We're sorry. ...........................................................
Wat was er aan de hand? Een aardbeving? Een kernexplosie? Marsmannetjes? Neen! niets van dit alles. Het waren slechts enkele artikelen in de `By the way...' die voor al deze commotie hadden gezorgd.
De redactie was hevig ontdaan. Niet alleen werd hun blad gelezen, het werd ook nog serieus genomen, zelfs als ultieme waarheidsverkondiger beschouwd. Vele mensen waren boos: hoe kon de redactie de mening van A-Eskwadraat uitdragen, als die mening niet met de hunne overeenkwam?
Nonsens, natuurlijk! Want wat is de `mening van A-Eskwadraat'? Hoe bepaal je het standpunt van 1300 mensen? Onbegonnen werk en waarschijnlijk net zo onmogelijk als het vaststellen van een `universele waarheid'. Vandaar dat de redactie ook nooit de intentie heeft gehad, of zal hebben, om dit te doen. Sorry.
De redactie ziet de `By the way...' echter als een soort boom, waarin zij allerlei verschillende vruchten hangt. Het is aan de lezer zelf om te bepalen of hij/zij een vrucht lekker vindt. De lezer moet echter niet gaan klagen en de redactie verantwoordelijk stellen, als achteraf blijkt dat die lezer bijvoorbeeld niet van bananen houdt. Of als de redactie besloten had om in plaats van een vrucht een wilde bergeend in de boom te hangen... (Alright, we do have a strange sense of humour. Shoot us!)
De redactie kan alleen nog zeggen: neem jezelf, en zeker ons, niet al te serieus. We know we don't!
`By the way...' off the road? No way!
.......................W A R N I N G....................... This article may contain some `humor'. Reading it can cause (among other things) a severe lack of selfconfidence, deep frustration and in some cases even a feeling of distrust in the human race. We're sorry. ...........................................................
Waarom is dit nou zo fijn? Wel, op de eerste plaats betekent dit dat enkele mensen hun bestuurswerk vaarwel mogen zeggen (hoera!) en plaats gaan maken voor een nieuwe lichting. Met enige trots vermeldt de `By the way...' hier als eerste de namen van degenen die een jaar van hun leven, onder het vergieten van bloed, zweet en tranen, opofferen. Deze helden zijn:
Na de A.L.V. vindt het (jaarlijkse) actieve leden etentje plaats. Dit is om de actieve leden, die zoveel tijd in de vereniging stoppen, te belonen voor hun inzet, enthousiasme, doorzettingsvermogen, etcetera (kef, kef; hondje braaf).
.......................W A R N I N G....................... This article may contain some `humor'. Reading it can cause (among other things) a severe lack of selfconfidence, deep frustration and in some cases even a feeling of distrust in the human race. We're sorry. ...........................................................
Mijn vrouw zegt vaak tegen me: wat is nu belangrijker voor jou: ik of
dat rooie stu****** ********
maar ze weet het, voor een man is ********
belangrijk, en my Red Hot **********ijn lust en mijn leven.
Het kostte me z*********00,- maar dat had ik er graag voor over. Wat kan een man nog meer wensen?
Oh, die mooie witte kerst, welk kind droomt er niet van? Thuis waren we nogal arm en arme gezinnetjes kunnen altijd extra genieten van zulke simpele dingen.
's Ochtends na het ontbijt ging ik met mijn vader het bos in om hout te hakken voor het haardvuur. We bleven lekker lang weg en stelden ons voor hoe mijn moeder en zusje het thuis hadden.
Toen we thuis kwamen kregen we een warm onthaal. Mijn moeder en zusje stonden ons buiten al op te wachten. Mijn moeder zei dat we bij oom Charles zouden gaan eten. Oom Charles was een zeer rijke oom en elke kerstmis kwamen heel veel mensen bij hem eten. Oom Charles was dol op eten. Vooral op gevulde kalkoen en lekkere franse wijn.
Na het eten gingen we nog langs opa. Dat doen we elk jaar met kerstmi. Mijn vader vertelde een anecdote van kerstmis '44, zo langzamerhand een traditie.
Ik weet nog exact hoe de dag eindigde: ze zaten knus bij elkaar en vertelden elkaar spannende verhalen tot diep in de nacht en beloofden elkaar dit nooit meer te vergeten...
Elke kerstmis word ik weer zwaar depressief en denk ik aan 1962.
Die vreselijke sneeuwstorm met kerst, ik heb er nog nachtmerries van. Thuis waren we nogal arm en door de gaten in het dak hadden we zelfs binnen een witte kerst.
Om het een beetje warm te maken moest ik met mijn vader het bos in om hout te hakken. We bleven extra lang weg, want thuis met mijn moeder en mijn zusje zou het helemaal kut zijn.
Op een gegeven moment gingen we toch maar terug. Eenmaal thuis zagen we dat het huis in de fik stond. De enige plek waar we nu nog eten konden krijgen was bij oom Charles, multimiljonair en aartsvijand van mijn vader sinds een grote ruzie. Met kerst konden zwervers brood van hem krijgen terwijl hij zich binnen zat vol te proppen met kalkoen en wijn.
's Avonds gingen we nog langs het graf van opa die op kerstdag '44 werd doodgeschoten door een bier wiens kalkoen hij aan het jatten was.
Ik weet nog exact hoe de dag eindigde: dicht-tegen-elkaar vanwege de kou bedachten we plannen om oom Charles te vermoorden. Nee, deze kerst vergeet ik nooit meer...
.......................W A R N I N G....................... This article may contain some `humor'. Reading it can cause (among other things) a severe lack of selfconfidence, deep frustration and in some cases even a feeling of distrust in the human race. We're sorry. ...........................................................
Op vrijdag 20 november jl. gingen tien Utrechtse natuurkunde-studenten op excursie naar dit idyllisch gelegen instituut in de kasteeltuinen van Rijnhuizen. Na een inleiding over de verschillende instituten van het FOM en hun onderzoeksgebieden, volgde een beschrijving van de twee grootste experimenten in Rijnhuizen: FELIX (Free Electron Laser for Infrared Experiments) en RTP (Rijnhuizen Tokamak Project) en daarna een rondleiding langs de opstellingen.
Het principe van de Free Electron Laser berust op het laten oscilleren van vrije electronen met behulp van een serie magneetjes waarbij synchrotronstraling vrijkomt. Het is een vrij nieuw project en de opstelling is uniek vanwege de mogelijkheid een heel breed energiespectrum continu te variëren. Vanaf voorjaar 1993 zal veelvuldig van deze opstelling gebruik gemaakt worden door wetenschappers uit de hele wereld.
Het belangrijkste onderzoek van het FOM in Rijnhuizen is het fusieonderzoek in de Tokamak. Een Tokamak is een groot reactorvat waarin een zeer heet plasma (enkele miljoenen graden Kelvin) wordt `opgesloten' met behulp van magneetvelden. In dit plasma vindt fusie plaats tussen deuterium- en tritiumkernen. Hierbij komt een grote hoeveelheid energie vrij, die via neutronen wordt overgedragen aan een generator. Het deuterium kan rechtstreeks gewonnen worden uit water. Het tritium wordt gemaakt met behulp van Lithium, een radioaktieve stof.
Een groot voordeel van deze vorm van energieproduktie is dat de grondstof (water) onuitputtelijk is. Een nadeel is dat de reactor door het gebruik van Lithium radio-aktief wordt. Er is echter (bijna) geen radio-aktief afval omdat het Lithium steeds opnieuw gebruikt kan worden. Hoewel het grootste fusie-experiment ter wereld (JET) op dit moment nog maar net genoeg energie produceert om zichzelf in stand te houden, is de verwachting dat rond 2050 de eerste commerciële reactor gereed is. Dan zal blijken of kernfusie inderdaad de energiebron van de toekomst is.
Tot zover deze rapportage over de FOM excursie van 20 november jl. In de eerstvolgende Vakidioot zal een uitgebreid verslag van deze excursie verschijnen, waarin ook alle fysische achtergronden van het fusie-onderzoek uitgebeid zullen worden beschreven.
De excursie naar het FOM werd georganiseerd door Hans Oosting. De volgende A- Eskwadraat excursie gaat naar het Koninklijke Shell Laboratorium in Amsterdam. Het thema van deze excursie is fundamenteel fysisch onderzoek bij Shell en stage- en loopbaanmogelijkheden voor fysici. Als je mee wilt met deze excursie kun je je inschrijven op één van de inschrijflijsten of bij A-Eskwadraat. Er kunnen maximaal 30 studenten mee, dus zorg dat je er snel bij bent.
Tenslotte: A-Eskwadraat is hard op zoek naar mensen die een excursie willen organiseren voor wiskundigen en/of informatici. Heb je een idee, neem dan contact op met Saskia Maassen (te vinden in de A-Eskwadraatkamer).