Heel lang gewacht, maar dan toch eindelijk gekomen! By the way… nummer 44. Eigenlijk zou ik in dit redactioneel uit moeten leggen waarom we zo lang zijn weggebleven, maar een overijverig redactielid deed dat al in een buitengewoon hoogstaande literaire bijdrage. Deze By the way… staat überhaupt al vol met literaire hoogstandjes. Wacht dus niet langer, stop nu met het lezen van dit redactioneel en stort je in deze woordenzee. Maar pas op dat je niet verdrinkt. De redactie zwemt ondertussen door naar nummer 45.
Na een zeer gezellig etentje met een stuk of twaalf wiskunde- en informaticastudenten onder elkaar (ja, dit is echt mogelijk!) en na een tijdje kletsen in een leuk café vond ik het nog geen tijd om net als mijn vriendinnetjes naar huis te gaan (dus geen drieëenheid). Hier was ik achteraf erg blij mee, want de nog resterende gesprekken leverden me een heel nieuwe kijk op de wereld in het algemeen en op opa's in het bijzonder op.
Er werd mij en enige andere mensen duidelijk gemaakt, dat opa's ontzettend aantrekkelijk kunnen zijn met hun lieve rimpels, mooie bos wit haar en actieve uitstraling, en doordringende blik. Ikzelf had het nog nooit zo bekeken, maar de spreekster vond, dat zelfs verkrachting van een opa door haar kleindochter mogelijk was. Helaas weet ik niet welke fantastische opa haar op zulke ideeën heeft gebracht, maar ik had hem best wel eens willen zien.
De meeste lezers van de By the way… zijn van het mannelijke geslacht, en maar een tiende van de mensheid is volgens de peilingen homosexueel, dus ik denk dat er niet zo veel lezers zijn die überhaupt op mannen vallen. Toch ben ik benieuwd of degenen die dat wel doen hun opa wel eens als aantrekkelijke man hebben gezien, of dat ik werkelijk de enige ben voor wie deze kijk op opa's geheel nieuw is.
Iedereen heeft natuurlijk vroeger allerlei leuke of minder leuke versjes geleerd, maar ik wist niet dat er ook al mensen zijn, die computerversjes maken. de gevonden versie van het desbeteffende versje heb ik een héééél klein beetje aangepast voor de By the way…:
'k Moest voor mijn studie een
Wanneer een bries de lovertoppen raakt
en d' zon nog nauw'lijks boven d' einder kruipt,
is daar een zwaluw d' uit z'n slaap ontwaakt,
dan kwiek en lustig weer z'n nest uit duikt.
Cirk'lend vliegt hij hoog het luchtruim in
en zingt en lacht van vreugd, gevoelt zich vrij.
Lentewarmte vult zijn hart, hijzelf is min
en danst van wolk tot wolk de dag voorbij.
Volmaakt gelukkig als hij is, geniet
hij met volle teugen van het leven.
Maar 's avonds roept z'n rust, hij luistert niet:
onvervulde dromen doen hem zweven,
want het liefst van al vlijt hij zich neder
op j' hand en proeft een kus, zacht en teder.
Anoniem kan zijn/haar floppy ophalen in het By the way…-postvak. Natuurlijk kan ook één of andere onverlaat deze floppy op komen halen. Daarom raden wij Anoniem aan om snel te zijn, of om zijn/haar identiteit bekend te maken aan de redactie.
Na de vorige borrel, waar iedereen het zonder de nieuwste By the way… moest
stellen omdat die er gewoon niet was, is er nu een echte première
cuvée de bocque
-borrel, en wel mèt een By the way… (deze dus).
Sinds de intro hebben we geen enkele publieke activiteit van de Sportkoe meer kunnen bespeuren, maar nu is het eindelijk weer zover. Alle mensen die hele dagen klaverjassend in Trans~I doorbrengen en alle andere mensen die wel van kaarten houden kunnen zich binnenkort in de hal van Trans~I inschrijven voor het toernooi.
Is er een betere combinatie denkbaar dan klaverjassen en borrelen? Volgens de B.B.Cie. niet en dus is er inderdaad om 17.00 uur weer een borrel op de normale plaats.
Op dit feest kun je eindelijk het langverwachte boekwerk in ontvangst gaan nemen. Dit is natuurlijk een reden om naar het feest te gaan, maar op zich zou natuurlijk feest an sich al genoeg moeten zijn om richting zaal Brouwer te fietsen, lopen en/of bussen. Kom dus uit de kou naar waar het gegarandeerd warm zal zijn.
Nog maar net bekomen van de introductie, blijkt dat alle eerste- en tweedejaars alweer breekweek hebben en nog steeds is er geen By the way… uitgekomen. Een kleine gok levert ons dat het toch al zeker een kleine vier weken geleden moet zijn geweest dat de laatste By the way… uit kwam. Dit stukje zal vanzelfsprekend vol met smoezen en gebeurtenissen staan, die min of meer op waarheid berusten, maar ook ten dele geheel gefantaseerd zijn, om maar niet geheel uit de lucht gegrepen te schrijven.
Leest en huiver over al het leed wat een By the way… -er kan overkomen in enkele weken na de intro.
Het begon na de intro natuurlijk. Had de By the way… -fanclub een van zijn grotere activiteiten en de gehele redactie was uitgenodigd om mee te gaan naar een verre bestemming. Of de redactie nog wel wat tijd had om mee te helpen met de organisatie. Dit organiseren bleek nog wel een weekje of twee te duren. Toen kwam het echte venijn. De redactie had er voor gezorgd dat ze op een veerboot over een klein watertje zouden gaan. Op de kaart leek het maar enige centimeters maar in feite leek de reis veel langer te duren. Dit was nog niet alles, want halverwege bleek dat ook bij deze boot de boegdeuren niet goed dicht gingen. Met dit mankement ging het schip in zijn geheel rap naar de bodem. Weg schip, weg bemanning, weg redactie zal menigeen verheugd roepen. Maar nu vergeten ze dat de redactieleden een dermate dikke huid bezitten dat het koude water in het geheel geen invloed op hun tengere lijfjes had. Voor de redactie was het gewoon weer de dagelijkse routine: zwemmen met de riemen die je hebt om teminste boven te blijven. Na twee weken zwemmen bleek dat er land in zich kwam en jawel hoor, zo uit de lek Utrecht in. Nog net op tijd om nog wat te schrijven over hun overweldigende avontuur.
Het begon na de intro, natuurlijk had de By the way… -fanclub nog geen reis georganiseerd en na de drukke intro-periode had de redactie het ook wel even gehad. Natuurlijk was er nog een enkeling die nog wel de fut had in zijn eentje een gehele By the way… in elkaar te flansen, de kopij de doorheen te jensen. Maar de rest had er aardig genoeg van. De structuur begon wat barsten te vertonen, de ziektes bleken niet meer in bedwang te houden en eenmaal tot bezinnen gekomen bleek dat er een reusachtig virus bezit had genomen van onze bestanden. Alles was reddeloos verloren. Niks maar dan ook echt niks bleek bestand te zijn tegen de moordende kracht van het virus. Zoals ratten een zinkend schip verlaten verlieten onze bestanden de HD. Totale wanorde en paniek was het gevolg. Doktoren werden ingeschakeleld, 06-11 werd gebeld. Binnen honderdsten van seconden was de brandweer ter plaatse en deden wat zij konden. Maar niets bleek te werken. De doktoren gaven het na uren van hartmassssage op. De volgende By the way… moest nog maar even wachten.
Het begon na de intro, heel de redactie bleek door zijn volledige overgave aan de By the way… niet in staat te zijn geweest om ook maar iets te doen aan zo iets wat studie heet. Geconfronteerd met het feit dat onze minister duidelijk had gemaakt dat de By the way… minder belangrijk was dan het snel doorlopen van de studie bleek dat de redactie, als zij de nodige studiepunten wilden gaan sprokkelen, zich toch echt even met een studie moest bezighouden. Op eens bleek wiskunde zeer interesant en soms best leuk abstract te zijn. Natuurkunde werd in een geheel ander daglicht geplaatst waardoor relativitiet gewone realiteit leek te zijn geworden. Nog maar net bekomen van al deze verbazingen bleken er weken voorbij te zijn gegaan. Dus werd het weer tijd voor een By the way….
Het begon na de intro. De internationale pers had natuurlijk een oogje in het zeil gehouden en de kans dat de By the way… voor een hoog aangeschreven literatuurprijs in aanmerking kwam werd al in de wandelgangen gefluisterd. Natuurlijk is het leuk om zo'n prijs te ontvangen en we hebben ook zeer genoten tijdens de uitreiking, maar het had ook negative kanten. Zo kregen wij bijvoorbeeld per persoon het luttele bedrag van 8 miljoen gulden. Net een miljoen meer dan het maximale in een of ander kansspel zeiden ze, geloof ik. Maar dat geld geeft alleen maar problemen (ontvoering, afpersing, slijmers en managers) dus was het noodzakelijk om in hoog tempo dat geld over de balk te gooien. Dat bleek geen probleem, toen we die schadeclaim van die privéjet die we hadden laten crashen onder ogen kregen bleek het geld meteen op te zijn. Gelukkig maar want nu kunnen wij ons weer toeleggen op het maken van de By the way….
Natuurlijk heb jij ook allerlei avonturen meegemaakt. Laat ze eens horen, schrijf ze op. Want het is echt prima By the way… vulling.
Gezocht: Viruschecker die het virus dat bij ons heeft toegeslagen wel kan detecteren. Red de By the way… !