Als redactie heb je het zwaar. Zo kwam gisteren Marco langs met de mededeling dat Joeri ook wel een trap zou kunnen gaan beklimmen. Als actief redactielid ga je deze tekst onmiddellijk plaatsen, het nieuwste van het nieuwste weet je wel. Nu komt Marco weer langs. Nee, Eltjo zou de roddel hebben geplaatst dus ook van hem afkomstig. Voor Marco even wat duidelijkheid. Wij schrijven alles van eenieder op wat op die manier wordt overgebracht naar ons. Zo gaat het al de hele week.
Mannetje zkt. z.s.m. cntct. m. Meisje. Ik: onopv. oranje, snor, geen brl, rkt nt., drnkt nwlks (snor). PLEASE!!!
Om Effûh tûh responderûh oppûh die reaksies op die bril fan Fanessâh, dûbbûllûh pûnt: kûnnûh die gheilûh bètáhs huhn hormonûh un beedje in budwang houwûh pûnt.
Elk jaar ontstaan er weer vele nieuwe famielierelaties binnen A-Eskwadraat. Zo zijn er sinds vorige week donderdag weer een aantal SWING-studenten de gelukkige (mentor)papa en/of mama van een aantal kindjes geworden; een aantal van hen kregen zelfs kleinkinderen; ikzelf heb zo'n 30 achterkleinkinderen gekregen en er waren er zelfs die overovergrootvader zijn geworden. Zo wordt er hier al een aantal jaren doorgefokt: vele gevallen van incest, bigamie, inteelt zijn bekend met als gevolg een bijzonder hoog aantal miskramen. Hoog tijd om dit eens uit te zoeken. Zo was er eens lang geleden (in 1988) één mentorkoppel (Daan Vogelezang en Jos Maassen) dat een aantal kindjes kreeg, die het jaar daarop fanatiek memtor werden. Hun kindjes weer werden het jaar erop mentor en zo ging dat door. We hebben achterhaald dat inmiddels 26 van de 30 mentorgroepjes via kortere of langere weg van hun afstammen. Alleen de kindjes uit mentorgroepen 22, 23, 24 en 32 zijn nog bastaards. De hele stamboom is ergens in de hal te zien (ik weet ook niet waar de intro hem gaat ophangen). Dus als je je verveelt, zoek eens op wie je grootvader en moeder waren.
P.S. Misschien nog een leuk idee. Door het beleid van de regering Kok-1, de afkalvende ouderdomsvoorzieningen, de opkomst van de ouderenpartijen en de teloorgaande verzorgingsstaat is het misschien wel een leuk idee als alle achterkleinkindjes vanavond op het feest aan hun overgrootvader een biertje aanbieden. Je krijgt dan hetzelfde effect als een kettingbrief: als je maar goed je best doet en er voor zorgt dat je kindjes volgend jaar weer mentor worden, dan betaalt deze investering zich over een paar jaar vanzelf terug. Tot vanavond.
Marco is deze P.S. niet een beetje groot?
Wist U dat Remco Muys zowel broertje als achter achterneefje van Sandra is.
De laatste roddel van Marco uit de By the way… van gisteren is niet van Marco, maar van Eltjo.
De roddel van Nix was niet van Nix, maar van wie dan wel?
Aangezien jullie niet kunnen zien welke (meest vreselijke!) fouten eruit gehaald zijn (O.K., wel die fouten die zijn blijven staan omdat ik er om welke reden dan ook niet meer naar gekeken heb), hier een eerste zichtbare gedachte-op-By the way… -papier van Catelijne. Een gedachte kan natuurlijk zeer verschillend van karakter zijn; filosofisch (wetenschappelijk onjuist), feitelijk beredeneerd (wetenschappelijk juist) en spontaan opkomend, uitgesproken voordat er over de gevolgen nagedacht is (wat overigens ook voor de eerste twee kan gelden). Op dit moment geef ik de voorkeur aan de laatste soort en bedank ik dus Martijn, Jasper, Eelke en de door toeval (…) aan hen toebedeelde eerstejaartjes (including me) voor hun inzet (al wat beter Martijn?) en gezelligheid, zodat ik op dit vlak in ieder geval prettig kan beginnen. Is dus: al begonnen ben!
Zie je het vertrouwde aspect van de Universiteit. Elke dag kun je colleges volgen. In het weekend kun je soms een tentame maken, kotom je kunt elke dag met je studie bezig zijn. Je wordt nu vertrouwd gemaakt met het feit dat er elke dag een college begint. Over enige tijd ontdek je dat ook de bibliteek lang open is. Kortom je studie kan een 24-uurs tijdverdrijf worden.
Er is weer toneel. Verrassende aspecten zijn de orde van de dag. Het leuke aan toneel is dat de beleving heel anders is dan bij een film.
Al vertrouwd met dit verschijnsel, kom weer met z'n alle naar de borrel.
Tja, dan begint het pas echt. We hebben weer een feest. Dit keer in zaal Brouwer Biltstraat 17. Entree f 3,50 bonnen f 1,50, dit lijkt dus wel de moeite waard.
Even wat kritiek op het stukje van ERROR in By the way… 40. Ik zal het ongenuanceerd houden, dat is leuker voor de lezer. Ron is cool en ik sta helemaal achter het stuk dat hij had geschreven over Pink Floyd.
De kritiek over de onleesbaarheid van het stuk is natuurlijk ongegrond. Dit was overduidelijk bedoeld om het verhaal leuker te maken. Volgens mij hebben juist meer mensen dan gemiddeld het gelezen doordat het zo grappig was geschreven.
Een heel verstandige zet natuurlijk, want een verhaal over PF is eigenlijk altijd niet leuk. Het idee van ERROR om een reclamespot te schrijven voor PF was natuurlijk in beginsel al een slecht idee. Er wordt toch al teveel reclame gemaakt voor PF en PF is best wel vervelend. Nu moet ik wel bekennen dat ik niet erg veel van PF ken, maar genoeg om een aantal conclusies te trekken.
Het enige bestaansrecht van PF was originaliteit en durf, en dat hebben ze al heel lang geleden verloren. Inderdaad ERROR, muziek hoeft niet altijd vernieuwend te zijn. Zoals de Disposable Heroes zeggen is muziek in de eerste plaats een uiting van emotie. Dit zit dan misschien wel in PF-muziek, maar op zo'n onwerkelijke, autoritaire manier dat ik daarvoor zeker geen PF-plaat al opzetten. Dansbaar is het ook al niet.
Over blijft een taaie, onfrisse synthirock met een misplaatste pretentieuse tic die een ieder met verstand van hedendaagse muziek zich ongemakkelijk doet voelen (de massa vreet de hype en koopt zich ongans aan PF-platen). Misschien valt PF nog wel het meest te vergelijken met de door Ron voorgestelde opblaaspop. Onwerkelijk groot maar je prikt er zo doorheen.
Ik hoop dat Ron zelf ook nog een stukje hierover schrijft.
Vannacht omstreeks 1:35 uur kregen we bij 911 het volgende telefoontje
binnen. Ik, William Shattner, reageerde onmiddelijk. Aangekomen in
Lunetten dreef het bloed vermengd met alcoholica al onder de voordeur
vandaan. Tegen de stroom inzwemmend troffen wij meerdere lallende
mentorgroepjes aan die blijkbaar nog niet hadden bemerkt dat een van hun
kameraden zo ongeveer alles had opengesneden wat er aan een lichaam open
te snijden valt. De pezen bungelden uit zijn voet en de verbrijzelde
botsplinters werden door zijn medestudenten als tandestokers gebruikt.
Losse stukken vlees wapperden aan de bloederige stomp. Het was duidelijk
dat ik, William Shattner, kordaat op moest treden. Een wilde taxirit
door de ghetto's van Utrecht was het gevolg. De taxichauffeur had 100
bier gedronken. In het AZU stond gelukkig een operatieteam al te
wachten. Zuster Ingrid twijfelde niet en paste direkt mond op mond
beademing en liesmassage toe. De patient kreunde. Onmiddelijk besloot de
behandelde arts, dokter Erik, de behandeling te staken. Ik, William
Shattner, zag meteen dat dit een medische misser zou worden en besloot
op eigen houtje het heft in eigen hand te nemen. Het bebloede
slagersmes voldeed echter niet, en dus startte ik met een wild gebrom
mijn eigen Black & DekkerTM Home-chainsaw. Ik zette de
eendebek in de open wond en keek naar binnen, het rook naar vis. Lustig
zette ik het blad van de kettingzaag in de gapende wond. Binnen en mum
van tijd zat de hele OK onder de bietensoep. Ik, William Shattner zag
dat het goed was. Ik ontsmette het afgerukte been met JOOPSM.
Nu was zuster Ingrid niet meer te houden. Wild en vol overgave stortte
zij zich op de patient. Gulzig likte zij de pus uit de wond. Verliefd en
met de etter op haar lippen keek zij de lijdende aan die zich ook niet
wou laten kennen en dus gorgelde Lik m'n wond uit als je van me
houdt.
Met de schoen nog vastgekleefd in de rode grot hinkelde de
ongelukkige weer naar de taxi. Hier stond hem een volgende verassing te
wachten. De teller was tot een astronomisch bedrag opgelopen en de
chauffeur stond leep met een 58cm stiletto zijn oren schoon te maken. De
patient slikte, de chauffeur begon sardonisch te giechelen. Vlug zocht
ik, William Shattner, tussen mijn pistolen, messen en boksbeugels mijn
portefeuille en vroeg de taxibink of hij terug had van hfl.
1000. Vlug stak de taximan zijn mes terug in onze patient, bemerkte zijn
vergissing en hoopte dat niemand het zag. Zo bereikten wij na deze
rustige avond ons genoeglijk stulpje in Lunetten, en brachten een
heildronk uit op de goede afloop.
Mededeling. Wegens de grote niet verwachte toestroom van inschrijvingen is de inschrijving weer gesloten. De mensen die voor de zeer beperkte plaatsten in aanmerking zijn gekomen krijgen zo spoedig mogelijk bericht. Alle andere moeten wij teleurstellen en vragen nogmaals bij een volgende keer proberen door de strenge selectie te komen.