Toch hebben wij wel naar de kritiek geluisterd en zie hier het resultaat: een `By the way...' vol roddels, dingen over bèta's, en dingen uit het gewone dagelijkse leven.
Wij hopen dat iedereen, inclusief de vaste lezer die kritiek gaf, met veel plezier deze `By the way...' zal verslinden.
Toevallig heb ik pas de caravan van een medestudent aanschouwd en ik heb geconcludeerd dat die wel erg idyllisch tussen de andere, vaak vervallen, caravans en wietplantages lag. Het moet echt een waar genot zijn 's zomers in je eigen tuintje voor je eigen caravan op de camping in het zonnetje te zitten. En als het geen zomer is, maar winter (en dus koud), dan kun je jezelf lekker knus warmhouden voor een snorrende kachel, en af en toe (als het echt moet) de koude keuken, douche of slaapkamer induiken.
Wat bovendien erg leuk is aan zo'n woonomgeving, is dat er zo veel verschillende types om je heen wonen, en niet alleen maar allerlei studenten. Lijkt het je niet leuk om voor de afwisseling eens een avond op de baby van je buurvrouw te passen of met een echte werkloze te praten over manieren om een hele dag met nutteloze dingen door te brengen?
Mijzelf leek het altijd maar niets, dat wonen op een camping, maar mijn mening is volledig herzien, en ik raad radeloze kamerzoekers aan ook eens naar een optrekje op een camping te kijken.
- Lennart de Vos 92 - Marieke Huisman 73 - Edwin Veenendaal 34 - Pieter van Winsen 10 - Blanco 6De opkomst was 45%, dit is meer dan de vereiste 35%, dus alle vier zijn geplaatst.
``Hoe zit dat dan?'', vraag je je misschien af. Voordat ik in een zwaar theoretisch verhaal zal vervallen zal ik één van mijn nieuwe theorieën uit de doeken doen. Eigenlijk ben ik mijn tijd ver vooruit maar ik denk dat jullie - de lezers van de `By the way...' - onderhand ver genoeg zijn om de fundamentele denkwijzen te kunnen volgen.
Zoals alle dingen die je doet gaan sommige dingen langzaam en sommige dingen snel. Zo heb je snelle en langzame auto's en fietsen. Maar de persoon die op of in het voertuig zit heeft de mogelijkheid de auto of fiets sneller of langzamer te laten voortbewegen. Maar in sommige gevallen gaat dat niet meer. Denk dan bijvoorbeeld aan het feit dat de benzine op is of dat de fietsband lek is, je zit dan in een gedwongen situatie.
Dit geheel kun je ook op het tijdsbegrip toepassen. Je kunt de tijd sneller laten gaan door enthousiast mee te doen, je te laten fascineren door de dingen die je waarneemt. Maar je kunt ook zeer bewust met je tijd omgaan, tijds-planningen maken, secondes aftellen. De tijd loopt dan veel langzamer.
Nu is er ook het geval dat de tijd niet vooruit te branden is. Een typisch voorbeeld is daarbij een saai college. Dan lijkt elke seconde wel een half uur te duren. Het is alleen jammer dat de uren die overblijven na de twee keer drie kwartier niet gewoon vrij zijn.
Maar, niet getreurd en vol goede moed verder. De brief kondigde ook de komst van een `werkboek' aan. Maar dat werd steeds maar weer uitgesteld. En uitgesteld... en uitgesteld... totdat het afgelopen woensdag plots bij de post zat. Goed, dat was dan nog wel positief - een gratis dictaat - maar aangezien er maar vier dagen tussen de ontvangst van dit werkboek en het tentamen zitten, beperkt dit toch wel het praktisch nut van het werkboek (het is overigens ook nog niet helemaal af, maar dit terzijde). Er zit trouwens ook maar één week tussen het laatste college en het tentamen, maar dat schijnt normaal te zijn bij dit soort vakken, heb ik mij laten wijsmaken.
En dan zijn er ook nog de essays. Je kunt drie keer een essay schrijven en inleveren, en als je daar voldoendes voor haalt kun je delen van het tentamen overslaan. Wegens het hoge chaos gehalte (chaoticiteit? chaociteit?) van de docent ging dit natuurlijk ook niet goed, want al bij het tweede essay moesten we een vraag beantwoorden over een tekst die we helemaal niet gelezen hadden (ik geloof dat dat kwam doordat onze werkgroep een andere tekst las dan alle andere werkgroepen - waarom?). Toen moest hij ons weer allemaal een brief sturen met daarin de juiste vraag. Gelukkig bleek die achteraf weer niet duidelijk geformuleerd te zijn; ging het toch nog niet goed.
Toch waren de werkgroepen best aardig, en doorgaans veel te kort. Iets wat je niet echt kon zeggen van de colleges. De docent ging er af en toe in razend tempo doorheen, en sheets overschrijven was er nauwelijks bij. Gelukkig zitten er copieën van sommige sheets in het werkboek (en je raadt het al: niet al te goed gecopieerd). Maar het tempo van het college was wel te verklaren: de docent kwam consequent minimaal vijf minuten te laat binnen bij de colleges. minimaal, want het waren er ook wel eens dertig...
Lang leve de bèta-vakken!
Meer info verkrijgbaar bij de almacie, alwaar de stukjes ook ingeleverd kunnen worden.