Sommige mensen hebben jaren lopen tubben op wie te stemmen en zijn er nu nog niet uit, andere moeten nu voor het eerst een biljet onder ogen zien. Kortom zeer veel verschillende verhaaltjes in deze nieuwe \btw
Volgende keer kun je weer een verkiezings `By the way...' verwachten. Maar daarna stoppen we er echt mee. Heb je je ook verkiesbaar gesteld en wil je ook een stukje schrijven, zorg dan dat jouw kleine stukje (halve kolom) 12 april bij ons binnen is. Dan proberen wij een plaatsje voor je vrij te maken.
Voor de overige lezers. De volgende `By the way...' komt uit op 14 april. Dit is dus even wachten, maar wij willen ook wel eens vakantie, sorry.
De U- en faculteitsraadverkiezingen staan weer voor de deur. Ook voor die van de `By the way...'. Daarom hier een stukje voor de niet-zo-fanatieke stemmers onder ons.
Elk jaar is het tenslotte weer belangrijk dat het minimale percentage studenten gaat stemmen. Aangezien het de studenten erg makkelijk wordt gemaakt om te stemmen, vraag ik mij af waarom dit altijd weer zo'n probleem is. Voor de mensen die `gewoon' niet gemotiveerd zijn, zijn hier een aantal tips.
Maak het ontvangen van de stembiljetten iets om naar uit te kijken. Gok bijvoorbeeld van tevoren naar één of andere statistiek m.b.t. de stembiljetten. Bedenk bijvoorbeeld hoeveel mensen erop staan wiens voornaam met een `Q' begint. Nu heb je een goede reden om de opgestuurde enveloppen open te maken: om te kijken of je gelijk hebt (en tenslotte heeft iedereen graag gelijk).
Kies vervolgens een vakje uit. Dit kan op verschillende manieren. Als je een voorkeur voor een partij hebt is het iets makkelijker. Mocht je echt geen idee hebben, volg dan de volgende strategie:
De volgende uitdaging is om het vakje zo mooi mogelijk in te kleuren. Neem hiervoor gerust even de tijd en oefen alvast even op de titel van dit stukje. Hierna is het biljet ook een beetje `van jou', en ben je misschien wel een beetje trots op jouw vakje. Bedenk dan dat de stemmentellers al deze vakjes heel leuk vinden, zodat het een goed idee is om jouw vakje aan hen toe te sturen. Je mag zelfs je handtekening zetten als bewijs van echtheid. En het opsturen kan helemaal gratis in mooie voorbedrukte enveloppen! Wat wil je nog meer?
Ga vervolgens naar een brievenbus. Dit kunnen zowel `interne' brievenbussen zijn, die in elk gebouw op De Uithof aanwezig zijn, of die rooie dingen die de PTT langs de straat gezet heeft. De laatste hebben een gleuf waarin de envelop kan verdwijnen. Via allerlei magische en mysterieuze wegen komt dan jouw envelop bij de stemmentellers. Als je een `interne' bus gebruikt zijn de wegen iets minder magisch en mysterieus, maar niet minder mooi.
Dan komen de volgende hoopvolle dagen: zou jouw vakje meer aanhangers hebben? Heeft jouw vakje genoeg aanhangers om de officiële eigenaar van het vakje een zetel in de U-Raad (of faculteitsraad) te bezorgen? Zo ja, dan is die zetel ook een beetje van jou. Maar dat betekent dus dat je eigenlijk een beetje meebeslist over wat er op de universiteit allemaal gebeurd! Is het niet mooi?
Een laatste tip is om te kiezen voor vertegenwoordiging van jouw A-Eskwadraat. Dus: stem Carlijn in de U-Raad! (of Jord natuurlijk). En, natuurkundigen, vergeet de tip van vorige week niet: stem Eltjo. Voor de informatici (mijn tak van sport) heb ik helaas (nog) geen subjectieve adviezen voor de faculteitsraad....
In de volgende `By the way...' (de laatste voor de verkiezingen) meer hints, tips en subjectieve adviezen. Mis het niet!
Hiermee is meteen het grote belang van de raad duidelijk. Dit geldt in nog grotere mate voor de studenten, immers in het bestuur zijn de studenten vertegenwoordigd door één niet-gekozen student terwijl de studentenfractie in de raad vier (van de vijftien) zetels kan bemachtigen. Deze vertegenwoordigers kunnen rechtstreeks gekozen worden.
Een democratische instelling ontleent haar bestaansrecht aan de belangstelling die de betrokkenen tonen. Om die reden is er de volgende regeling van kracht: wanneer minder dan 35% van de kiesgerechtigden zijn/haar stem uitbrengt zal op het zeteltal van de fractie gekort worden. Derhalve doe ik bij deze een beroep op alle studenten op de faculteit om in elk geval hun stembiljet in te leveren zodat ze meetellen voor het opkomstpercentage. Beter ware het nog wanneer jij, kiezer, gehoor geeft aan de democratische beginselen van onze maatschappij, en je stem uitbrengt. Daar het totaal aan kiesgerechtigden ongeveer 400 bedraagt is iedere stem behoorlijk wat waard, en kan al snel een beslissende stem worden.
Tenslotte nog een stemadvies: de voornaamste belangen van de studenten zijn de belangen die zij hebben in het onderwijs. Zoals ieder weet wordt er deze jaren nogal wat aan het curriculum verandert, en worden er een aantal nieuwe dingen uitgeprobeerd. De proefkonijnen zijn voornamelijk de huidige tweedejaars. Zij zijn dan ook beter dan de andere partijen in staat de problemen te signaleren en aan te pakken. Stem daarom lijst 2, stem Tweedejaars.
Ik had me twintig jaar geleden voorgenomen om me goed te oriënteren op het politieke vlak voordat ik een stem zou uitbrengen. Helaas is dit oriënteren er meteen bij de eerste keer flink bij ingeschoten. Wel kreeg ik een folder in de bus geduwd over het `Nederlands Blok' dat werkelijk uitblonk in stupiditeit. Zodoende kwam ik tot de conclusie dat ik wel moest stemmen, al was het maar om dit soort dubieuze figuren uit de gemeenteraad te houden.
Naar het stemlokaal dus. Vroeger was er bij ons op school ook zo'n stemlokaal, daar zag je dan allerlei pappa's en mamma's naartoe hobbelen tijdens het speelkwartier en tussen de middag. (Ook stom, dacht ik, heb je eindelijk speelkwartier, ga je stemmen.) Nu moest ik zelf naar zo'n vervallen school-bij-lokaaltje. Ik lever mijn oproepkaart in, draai me om en...
Gelukkig, het bestaat nog! Hier ben ik dus meer dan twintig jaar banger dan waar ook voor geweest. Dit verergerde zich vooral de laatste drie, vier jaar en ik moet toegeven, op het laatst werd de spanning mij bijna teveel. Maar, gelukkig, het bestaat nog. In plaats van zo'n grote, grijze en enge ``stemmachine'', lag er het rode potlood. Een echte! Diepe emoties maakten zich van mij meester, mijn rechterhand trilde zo erg, dat ik me best wel eens een lijst of twee vergist kan hebben; tranen vielen op het stembiljet en allerlei namen van kandidaatleden en partijen begonnen onleesbaar te worden. Na ongeveer vijf minuten had ik mezelf weer onder controle. Ik maakte cool een vlakje van het milieuvriendelijke rood en draaide me om.
Daarna heb ik nog uren met mijn stem boven de stembus gehangen, in de ijdele hoop dat er misschien één fotograaf zou komen om in ieder geval het stemgevoel, met veel flitsende toestellen, dat ik bij het NOS journaal altijd zie, een klein beetje te verwezenlijken.