Onvrede is over het geheel genomen de stemming in deze `By the way...' Zo zijn we geheel niet tevreden over het weer en denken we het liefst aan mooie palmeilanden. Hoe dan ook, we leven in Nederland en het is niet de bedoeling om depressies op te roepen door ons blaadje vol te schrijven met ergernissen. De volgende keer zullen we ze weer zeker ontwijken.
Over ontwijken gesproken. Er gaat weer een redactie lid er van door. Deze editie was de redactie nog lekker bezet maar de volgende zal Helko niet meer mee werken en zullen we dus iets meer ingezonden stukjes verwachten. In ieder geval willen we Helko op deze mannier bedanken voor wat hij in de afgelopen tijd voor de `By the way...' heeft gedaan.
Veel leesplezier, en tot de volgendekeer maar weer.
Kijk, dat zal ik niet ontkennen. Maar erg is anders. Heb je wel eens tien kilometer door de polder gefietst met zulk weer? Dat is pas ellende. Het is trouwens wel aardig om op te merken dat het weer in de polder altijd `erger' is dan rond Utrecht. Soms denken geboren Utrechters wel eens dat het hard waait, maar dan is het slechts een briesje.
Maar laat ik hierover niet al te veel door zeveren. Laten we het eens landelijk bekijken. Nederland is tenslotte een raar land. Het is mogelijk dat er elf graden temperatuurverschil is tussen noord en zuid. Je zou dan verwachten dat het Nederlandse volk massaal naar het zuiden trekt. Niets is echter minder waar. Nu zal ik hier vooral niet speculeren over de oorzaken hiervan, maar raar is het wel. Kijk nou eens waar de meeste mensen wonen. Dat is in Amsterdam en daar wil volgens mij niemand ècht wonen.
Je hebt überhaupt een hele klasse mensen die ik niet kan begrijpen. Waarom zou je bijvoorbeeld in een extreem onbereikbare uithoek als Schiermonnikoog gaan wonen? Stel dat je daar woont en je wilt een krat Grolsch (de `By the way...' wordt niet gesponsord! - Red.) hebben, waar haal je die dan vandaan? Nee, je mag van mij best op een eiland gaan wonen, maar dan wel één zonder ongemakken (en liefst zonder toeristen, natuurlijk).
Overigens zitten de meeste eilanden nog zonder universiteit, dus voor velen onder ons is de bekering tot eilandbewoner puur hypothetisch. Maar als er nou genoeg academici op een eiland gaan zitten (...hmmm, ik weet niet of dat wel zo goed is), komt het er misschien ooit nog wel eens van.
Bij petten ben ik veel kieskeuriger. Je hebt eigenlijk twee soorten. De stoffen, veel te ruime, pet en de baseball-cap. Deze laatste soort ben ik tegen. Ik vind dat je deze moet gebruiken waarvoor ze bedacht zijn. De ander soort wint aan populariteit, wat ik alleen maar kan toejuichen.
Toch lopen er op de Uithof nog niet zoveel rond, om over echte hoedjes maar te zwijgen. Wat zou hiervoor de reden zijn? Misschien zijn ze wel erg onhandig. Als dat zo is, dan zijn alle mensen die ze wel dragen erg dom. Daar geloof ik niks van. Misschien is het wel heel erg `uit'. Maar naar mijn mening is het onzin om daarop te letten.
Dus net zoals ik geen reden weet waarom ze wèl te dragen, behalve dan om mij een plezier te doen, weet ik ook geen reden waarom niet. Mijn advies is dus: draag vaker een hoedje!
Nee, geef mij maar een lekker warm eiland. Zo eentje waar altijd de zon schijnt. Waar het altijd warm is en waar je altijd kunt surfen, snorkelen en bruin worden.
Echt leuk wordt het pas als de rijpe kokosnoten naar beneden vallen zodat je na veel ploeteren zelf je eigen kokosnoot hebt open gekregen. Ploeteren moet want een kokosnoot is bijvoorbeeld voorzien van een schil. Hij is helemaal niet te herkennen als je aan de AH-kokosnoot denkt. De schil minstens 2 cm dik bestaat uit sterke vezels. Van deze vezels worden ook wel kokosmatten gemaakt. Dit illustreert wel dat het alles behalve makkelijk is een kokos schil te doorboren. Maar de volhouder wint. Gewapend met een zakmes of gewoon met brute kracht, blijkt de schil het na enige tijd te begeven.
Nu ligt de feitelijke noot voor je. Deze heeft grote gelijkenis met de noot van de AH, behalve dan dat deze niet al op grote gesorteerd is en dat als je pech hebt, de noot geheel verschimmeld is.
Zoek voor het breken van de noot een bijl. Jammer, die hebben ze dus niet op het eiland. Brute kracht zal de noot ook niet breken. Laat je niet verleiden door een bounty reclame waar de noot zelfs op het strand kapot valt. Je bent dan uren bezig en zou wel eens de lol van het openen uit het oog kunnen verliezen. Je kunt het beste een ander hard voorwerp zoeken waar de noot tegenaan gekeild kan worden. Doe dit gerust met veel kracht, maar pas op voor het terug stuiteren van de noot.
Na enkele malen moet de noot het begeven. Ren dan naar het onding toe en probeer nog wat kokosmelk op te vangen. Niet getreurd als deze al weg gestroomd is want de kokos is ook heerlijk.
Voor mensen die niet van al die kokosnoten houden of het openmaken te ingewikkeld vinden, is het mogelijk om bessen te eten. Bessen moeten er het hele jaar groeien. Immers het is er de hele tijd lekker weer. Met bessen is het wel even opletten dat ze niet giftig zijn. Maar laat eerst iemand anders proeven en de reactie van de proefpersoon moet uitsluitsel geven over de aard van de vrucht.
Ondertussen droom ik nog even door.
Desondanks spijt het me wel, maar ik kan er niets aan doen, dus. Toch heeft het wel nut (dit is een verontschuldiging), want als je een gesprek begonnen bent en er gaat toevallig een nacht overheen, maar het gesprek is op één zin na afgelopen en ik zeg de betreffende zin tegen de persoon van het gesprek van de afgelopen avond, dan is het toch logisch dat ik geen zin heb om het hele gesprek te herhalen.
En in andere gevallen; het schept een soortement privé-cultus, waarin ik me wel prettig voel. Ik hoop, dat hierdoor het acceptatieproces van niet-begrijpenden inzake de vaagheden op gang is gebracht. Desondanks nogmaals mijn welgemeende excuses.
Groetjes
Wij van de `By the way...' zijn zeer geïnteresseerd in je eerste schrijfstukjes. Wij hebben namelijk al ruime ervaring met echte talenten. Veel mensen weten dat en schrijven daarom veel naar de `By the way...' om te kijken wat er dan met hun stukje gebeurt.
Toch zijn er nog steeds veel mensen die niet durven te schrijven. Zielig zeggen ze dat ze niet weten waarover ze moeten schrijven. Voor al die mensen die dit probleem hebben geef ik nu een thema. Het thema is ``Beschrijf de mooiste of juist de slechtse gebeurtenis uit je leven''. Ik zal je meteen een tip aan de hand doen. Beschrijf de gebeurtenis bijna zoals het was, maar maak het verhaal net iets fraaier en sappiger.
Volgende week meer.