Stel je nu eens voor dat zoiets gebeurt met de redactie van de \btw. Dan zou het blad gewoon leeg zijn! Gelukkig zijn er een aantal lezers die iets insturen, zodat het lijkt dat we als redactie niet helemaal met de mond vol tanden staan. Het scheelt ons een hoop tranen van angst en wanhoop.
We kunnen ons wel voorstellen dat het niveau van de artikelen te wensen over laat of niet aan de verwachtingen voldoet. We blijven daarom hopen op reacties uit ons lezerspubliek, op verhalen over algemene relativiteitstheorie, over liefdesproblemen, over konijnen in de winter, over UFO's, over A-Eskwadraat, over recycling, over Nepal, over oma's, over fietsbanden, over dynamische systemen, over communisme, over de kip en het ei, over...
Maar er zijn gevallen dat je er echt niets aan kunt doen. Je bent dan ziek. Niet gewoon ziek, want je hebt constant het idee dat je als je je hoofd iets beweegt, er weer een scheut door je heen gaat, terwijl als je roerloos blijft zitten deze scheut niet komt. Langzaam, als je lang probeert stil te zitten, begint er iets te groeien waardoor je denkt dat je hoofdpijn over is. Dan beginnen de vergissingen. Je kijkt op of wil opstaan. Doe dat niet, zeg ik je, dat doet pijn. Jammer, je luisterde niet, tja, dan maar weer dat idee dat je hersenpan opengereten voor je ligt.
Er zijn nog andere gevallen van hoofdpijn bekend in welke je juist rustig zit en dan door een hevige pijnstoot wordt getroffen. Persoonlijk vind ik deze hoofdpijnsoort helemaal niet eerlijk. Ik heb namelijk nog steeds geen tegenmiddel gevonden. Stil zitten help niet, immers toen begon het. Bewegen blijkt alleen maar erger te werken.
De laatste soort hoofdpijn is het ergst. Deze begint met een van de drie eerder genoemde hoofdpijnen, maar wordt erger doordat omstanders, die duidelijk niet in de gaten hebben welke helse pijnen je doorstaat, tips beginnen te geven hoe je het best over je hoofdpijn heen kunt komen. Ik zou dit ook wel de gevaarlijkste hoofdpijn willen noemen. Het zou me dan ook niks verwonderen als ik door middel van dit stukje enige mensen hoofdpijn heb bezorgd. Mijn excuses hiervoor, maar zou je het wel even aan de `By the way...' willen melden? Ik kan het namelijk heel goed gebruiken bij mijn studie naar hoofdpijn soorten.
Allerliefste Femke,
Ik ben een eerstejaars en ik heb je bij de boekenverkoop voor 't eerst gezien. Ik begrijp het niet precies maar ik denk dat ik verliefd op je ben. Eigenlijk weet ik niet hoe ik nu verder moet maar ik hoop dat je me kan helpen.
Lieve L.,
Als je voor het eerst op Trans I komt, is natuurlijk alles nieuw voor je. Je krijgt zoveel nieuwe indrukken dat je niet gelijk een goed oordeel kan geven. Vaak is je eerste indruk niet zo genuanceerd. Ik denk dat jouw probleem hier ook mee te maken heeft. Het zal daarom niet moeilijk blijken er overheen te komen. Je zal mij bovendien niet meer zo vaak op Trans I tegen komen als in de introductie.
Mijn advies is dus om gewoon door te gaan met de rest van je leven en veel lol te hebben met andere mensen. Je zult vanzelf een betere kijk op je situatie krijgen. Pas wel op voor voorbarige conclusies en vooroordelen. Ze kunnen veel mensen kwetsen. Als je mensen niet ziet en accepteerd zoals ze zijn zullen zij dat ook niet bij jou doen en zul je nooit makkelijk contact met ze krijgen. Det geldt zeker voor meisjes. Bovendien kan het aardig tegenvallen als je allerlei ideeën over haar hebt en later blijkt ze veel saaier te zijn. Blijf dus realistisch. Sterkte!
De kosten bedragen f 25,- voor de eerstejaars en f 35,- voor ouderejaars. Er hangt een inschrijflijst in de A-Eskwadraatkamer (practicumzaal 40).
Even hoop je dat de ander heeft opgehangen, maar nee, je hoort de rustige ademhaling door de telefoon. Geen andere conclusie is mogelijk. Je bent dus niet meer alleen in het grote onbekende huis. In die vlaag van opluchting brazel je ``Ik zal even kijken'', door de telefoon. Het blijkt dat de nieuwkomer een oude huisgenoot is die je wel even uit de brand zal halen. Resoluut pak hij de telefoon en met neutrale stem zegt hij ``Verkeerd verbonden'' en legt de hoon op de haak. Sprakeloos kijk je hem aan. ``Telefoonterreur'' zegt hij.
Komt deze zin jullie bekend voor? Weemoedig denk je terug aan die tijd dat 's ochtends je boterhammen voor je werden gesmeerd, je kleren werden gewassen en 's avonds laat van een feestje werd je opgehaald. Jawel, herinneringen aan je moeder komen boven. Je bedenkt je ook weer hoe fijn het was dat zij altijd de afwas deed, je kleren achter je opraapte en je buro opruimde.
Kom terug naar het heden! Nu ben je groot, waarschijnlijk al volwassen en in ieder geval verantwoordelijk voor je eigen daden! Dit geldt ook in de A-Eskwadraatkamer. Dus: ruim je papieren zelf op, hang je jas op de kapstok (of anders over een stoel), breng je afwas naar de kantine en zet die map terug in de kast!