By the way... 14, 2 september 1993

By the way...

Tja, daar sta je dan.... Als nieuw eerstejaartje, in een volledig nieuwe omgeving, met allemaal vreemde mensen om je heen, met dit blaadje in je hand. Maar wees gerust! Je hebt de goede keus gemaakt. Dit is namelijk de `By the way...': nu nog nieuw, maar zoals je al spoedig zult merken, je lijfblad tijdens deze introductie en ook daarna. Hierin staan alle nieuwtjes, hierin staan alle roddels, hierin staat zelfs ook serieuze informatie, kortom, alles wat je weten wil. Maar de `By the way...' is er ook voor alles wat je kwijt wil, voor je problemen, en voor de leuke dingen. Dus schrijf. Want de `By the way...' is er vóór jou, maar ook dóór jou!
De redactie

Mijn huisdier

Ik ben therese, en ik ga niet over mijn huisdier schrijven, want die is overleden. Ik ga namelijk schrijven over de vreselijkste persoon die ik ken, namelijk Mario, penningmeester in het bestuur van A-Eskwadraat. Het feit wil namelijk, dat deze kwal mij onlangs heeft nat gegooid met wel een hele emmer water en dat vond ik niet leuk. Ik werd er namelijk heel nat van. Daarom heb ik wraak genomen. Ik heb mijn natte kleding in zijn nek uitgeknepen, en ik heb van zijn haar geknipt en hem met een telefoonboek geslagen, en ik heb hem gebeten. Dus bij deze is Mario verklaard als vreselijk persoon. Maar het ergste is dat hij mij de hele tijd afkat, zodat ik begrijp dat hij er geen spijt van heeft ofzo. Tevens heb ik nog een recept dat heel makkelijk is: kippesoep. Je hebt nodig water, kip (die gaar is), mais, bouillonblokjes, kippesoepmix en rijst (zilvervliesrijst). Dit moet gekookt worden tot de rijst gaar is. Dit wordt een soort waterzooi (dikke soep). Lekker. Doei
Therese.

De bus

 Mensen verzinnen rare dingen om zichzelf te vermaken. Sommigen pakken een boek, anderen gaan achter de buis hangen en zappen, en weer anderen drinken zich een stuk in de kraag. Leuk hè? Vinden wij ook.

De "layout" van het vermaak maakt eigenlijk niet zoveel uit. Als je van tevoren namelijk al de instelling hebt dat iets leuk gaat worden, wordt dat vaak ook leuk.

Zo zaten wij, zo'n 67% van de nieuwe `By the way...'-redactie eens toevallig bij elkaar in de bus. Er ontwikkelde zich een prettige sfeer, en na verloop van tijd was het zó gezellig, dat ze bedachten dat ze beslist nog een keer de hele dag in de bus moesten doorbrengen. Een hele dag in de bus, waar kan je dan allemaal wel niet heen? Een echte uitdaging is natuurlijk een rondje Utrecht-Afsluitdijk-Utrecht.

En zo vertrokken we op een mooie zomerse dag (d.w.z. het regende niet), 's ochtends om acht uur vanaf Utrecht CS. En als gevolg van de instelling dat het leuk zou gaan worden, werd het ook hartstikke leuk. Je kan je gewoon niet voorstellen wat voor leuke dingen je allemaal kan tegenkomen op zo'n dag in de bus, als je er op let tenminste: aardige en minder aardige buschauffeurs, aardige en minder aardige medepassagiers, de prachtige omgeving, de logica achter de vorm van de busstations, de pogingen van busmaatschappijen om het de reizigers zo aangenaam mogelijk te maken, en nog veel meer. Allemaal zó leuk, dat we de volgende `By the way...''s er ook mee willen vullen, zodat ons lezerspubliek toch een beetje kan delen in de lol.

Denk

Hier volgt een oproep aan al mijn mentorkindjes. Willen jullie je alsjeblieft een beetje inzetten voor de gezelligheid binnen de groep? Wees niet al te bescheiden, ik stel het zeer op prijs als je continu kletst met de rest van de groep.
willekeurige mentor
Rica.

MTW

Stom, stom, stom. Daarnet heb ik mijn zoveelste stomme opmerking gemaakt. Ik heb vrijwillig aangeboden om een stukje te schrijven over mijn ervaringen als mentortrainer. Wonder boven wonder waren de aanwezige redactieleden, lees Helko en Mario, ontzettend blijk met mijn voorstel. En of ik dan een hele kolom kon vullen. (Zo lukt dat wel, red.) Net alsof er zoveel op het mentortrainingsweekend is gebeurd! In ieder geval zit ik er nu aan vast.

Het mentortrainingsweekend begon met een grote verrassing. Marleen werd opeens weer wèl mentor. Als gevolg daarvan wilde ze ook weer getraind worden. Dit was weer eens iets anders dan al die mentoren die niet bleken te komen, zodat we onze trainingsgroepen alleen maar zagen krimpen. Niet dat hier lang over getreurd is. Wat overbleef aan mentoren die wel kwamen, was leuk genoeg, gezellig genoeg, leergierig genoeg, kortom goed genoeg om een echt geslaagd MTW te hebben. Dit MTW leek wat betreft de ingrediënten weer veel op het voorafgaande.

Zo werd er begonnen met een lied door de mentortrainers. Oorspronkelijk was dit lied op de melodie van Roxanne, maar omdat we niet over varkens in de bomen wilden zingen, hadden Maus en Anco maar een nieuwe melodie uitgezocht en een nieuwe tekst geschreven. Dit lied was minder onzinnig, maar had als grote nadeel dat het zo in je hoofd bleef zitten. Zo kon je voortdurend mentortrainers tegenkomen die een deel van het lied zongen of floten.

Verder was er natuurlijk een manipulatiespel. Deze keer hoefde ik eens niet de opdrachten te raden, maar zaten wij, de mentortrainers, gespannen toe te kijken of, en hoe, de opdrachten uitgevoerd werden. Vooral toen een kamervullend aquarium werd ingevoerd met algeneters die allemaal voor de muur stonden. Met de invoer van zoenvissen lukte de opdracht: de muur werd gezoend.

Deze tekstkolom is zo langzamerhand redelijk gevuld. Vandaar dat ik er mee stop. Als je meer wil weten over MTW moet je volgend jaar zelf mee gaan. En als je wil weten hoe mentortrainer zijn is, zul je dat moeten worden.

Liesje
(advertentie)

Gezocht (met spoed):

Help de `By the way...' de intro door!

Femke weet Raad

F. de S. te X. schrijft:

Lieve Femke

Ik ben een jongen van 18 jaar en net van het lyceum in Lopik. Om Utrecht wat beter te leren kennen en niet geheel zonder kennissen aan de studie te beginnen, heb ik vorige week meegedaan aan de A-dagen. Ik was erg gelukkig (ook vanwege ene Evelien die rechten gaat studeren. Helaas had ze al een vriend, maar dat deed natuurlijk niets af aan mijn bewondering voor haar). Maar nu het eigenlijke probleem. Ik was dus erg gelukkig totdat een meisje bij de A-Eskwadraatstand tijdens de Uithofdag (woensdag) de nerd-test liet doen. Trots vertelde ze dat ze wel 32% had gescoord en ze daagde me uit om ook deze kans te grijpen meer over mezelf te weten te komen. Toen volgde de grote teleurstelling. Mijn score bleek 20% te bedragen, ongeveer de helft van de gemiddelde bètastudent. ik voelde mezelf enorm gekwetst en onzeker. Zou ik nog wel geschikt zijn voor een studie Informatica. Zou ik niet meteen worden uitgelachen tijdens de eerste vijf minuten in de collegezaal. wat moet ik doen? Moet ik mijn percentage vervalsen of gewoon er voor uitkomen? Help!

Lieve F.

Je komt nogal onzeker over. Maar daar is helemaal geen reden voor. Je gaat een hele leuke tijd tegemoet en er zijn vast wel mensen die het helemaal niet interesseert welke score je voor de nerd-test had. Ze kijken meer naar hoe je zelf bent en daar zegt zo'n score erg weinig over. kom er dus gewoon voor uit. Door eerlijk te zijn leer je de mensen kennen die het meest bij je passen. Bovendien kan ik je misschien geruststellen door te zeggen dat je score zal stijgen naarmate je verder in je studie komt. Jouw score is overigens helemaal niet zo gek. Bekijk onderstaande cijfers van het CBS maar eens uit het raport "De Nerd-test als basis voor Nerdgevoeligheid". Kolom 1 is het aantal studiejaren, kolom 2 de gemiddelde score en kolom 3 de standaarddeviatie. 

    1       20,2        5
    2       28,6        4
    3       32,9        3
    4       38,1        2
    5       45,6        1
    6       52,1        1
    7       60,0        1
    8       72,3        1
Lieg dus niet over je score, maar wees er trots op. Liegen kan je nog in vervelende situaties brengen! Verder veel plezier met je studie.
GENOEG: GENOEG