De redactie is er zich van bewust dat het doorworstelen van haar blad iedere keer weer een enorme aanslag op de hersencellen vormt. Om de lezer enigszins tegemoet te komen heeft de redactie dan ook besloten tot het plaatsen van een korte inhoudsopgave, welke hieronder te vinden is.
agenda (pag. voorkant), column (pag. achterkant), colofon (pag. voorkant), redactioneel (pag. voorkant), noodlottigheid (pag. voorkant), schaak (pag. achterkant), symposiumgedoe (pag. achterkant) en op alle pagina's een hoop reclame.}
We hopen dat deze korte opsomming de lezer iedere verdere lust tot het lezen van ons blad ontneemt. Zoals we al zeiden: `Het is feest!'
Neem nu de reclame van het Dreft afwasmiddel, waar de betreffende figuur vol trots meldt dat de lasagne-schaal helemaal schoon is. Ja, vind je het gek na duizend keer afwassen! En laten we maar zwijgen over de Mega Perls (spelling?), die `de vlekken eruit trekken.' Maar voor de rotpeuter die `altijd iets gekleurds aanheeft' is het wel makkelijk dat er wasmiddelen zijn die alles op kleur scheiden. De wetenschap staat voor niets.
Dit niets kun je zelfs letterlijk nemen. De moderne huisvrouw, oftewel gezinsmanager, moet tegenwoordig over een heel arsenaal aan pseudo-wetenschappelijke termen beschikken: lyposomen, TAED, dry-weave, rechts-draaiend, links-draaiend, niet-draaiend, hydraterend, neutrale PH-waarde, xylithol, en ga zo maar door.
Een nieuwe rage is ook de maandverband campagne. Voor elk wat wils, is het motto. Libresse maakt zowel `invisible' maandverband, als Libresse Action `in het opvallende meeneempakje.' Iemand beweerde laatst nog: `Als ik vrouw zou zijn, zou ik in ieder geval maandverband met vleugels gebruiken!' Wel oppassen, want bij de douane is je maandverband niet altijd veilig.
In het maandblad PsychoAnalyse stond onlangs een artikel over een nieuw trauma. Veel mensen blijken een minderwaardigheidscomplex te hebben, omdat hun opa hen niet speciaal genoeg vond. En laten we wel zijn, wie heeft er ooit een Werther's Echte van z'n grootvader gehad?
Mensen die niet van boterbabbelaars houden, kunnen zich scharen onder de groep van krijtekauwers, dat wil zeggen, een groep van macrobiotische boerentrienen die een gezonde maaltijd hebben verruild voor een dosis Davitamon. Je zou bijna gaan terugverlangen naar de `snoep gezond, eet een appel'-reclames. Bijna. Tussen twee haakjes, nu we het toch over het boerenbedrijf hebben, wat zou de firma Cornsystems precies bedoelen met haar nieuwe slogan: `Oogst vandaag, zaai morgen...'?
Helaas biedt een gebrek aan ruimte geen mogelijkheid tot het noemen van alle reclames waarin stereotiepe puistehoofdjes verschrikt opkijken omdat de een of andere Italiaan in het water flikkert of waarin Kees de Kok omhelsd en gezoend wordt door een gezond blozende tomatenkop omdat er kaas door z'n puree heenzit. Daarom zullen we hier nog één allerverschrikkelijkste reclame noemen, namelijk die van Merci.
Omdat de trommelvliezen spontaan dichtslaan bij het horen van deze walgelijk optimistische standaard `poëzie' uit het jaar 1900, kunnen we de exacte tekst (gelukkig) niet weergeven, maar het gaat ongeveer als volgt:
En inderdaad. Rillend en bevend van afschuw was hij een uurtje geleden de trein ingestapt; met enkele medeslachtoffers. Onderweg werd er weinig gezegd: iedereen wist wat hen te wachten stond en erover praten was zinloos. Naarmate de plaats van bestemming naderde, werd zijn gemoedstoestand somberder. Wat was toch de zin van dit alles? Waarom doen mensen elkaar dit aan? Zo'n straf had hij toch niet verdiend?
Hij zuchtte eens diep. Waarom had hij toch niet beter nagedacht
voor hij ja
zei?
De trein stopte. Eindpunt van deze trein. Wilt U allen
uitstappen. Denkt U bij het verlaten van deze trein aan Uw
bagage.
Ze staken de straat over. Het was gelukkig niet ver van het station. Ze gingen het donkere gebouw binnen. Daar stonden ze al. De aanrichters van al dit kwaad. Met z'n zessen op rij, drie in pak, drie in mantelpakjes. Nu werd er van hem verwacht dat hij iets zei. Iets grappigs en leuks, anders werd het allemaal nog erger.
Hij zuchtte nogmaals. Het leven van een bestuurslid gaat niet over rozen. Tja, die borrels, ze horen erbij.
Zoals je misschien in de wandelgangen vernomen hebt bestaat er ook dit jaar weer zoiets als een symposium commissie, die zich, je raad het al, bezig houdt met het organiseren van een symposium. Dit symposium nu zal plaatsvinden op 19 mei. Op veler verzoek (ja toch?) ligt het onderwerp op het klimatologische gebied. In de lezingencyclus zal onder andere het een en ander vertelt worden over paleoklimatologie, diepzeestromen (zoals El Niño), Milankovitz-theorie (variatie van de zonneconstante), kleine ijstijden en de voorspelbaarheid van het weer.
Dus zoek je een antwoord op de vraag waarom er op antarctica geen kokosnoten te vinden zijn. Of waarom wiskundig bepaald is dat Timofeeff het zo vaak bij het verkeerde eind moet hebben. Wat de chaotische rotator met de handen van Krol te maken heeft. Waarom Willem van Oranje elk jaar de elfstedentocht schaatsen kon. Of misschien waarom Neanderthalers zoveel borsthaar hadden. Kom dan naar Klimaat op maat. De kaartverkoop start ergens in April, maar mocht je je plaats vast veilig willen stellen (want het loopt al storm), dan valt er wel wat te regelen.
Op het moment van schrijven is nog onbekend of er wel vijf mensen mee mogen. In ieder geval gaan Léon van Tol, Michiel Hochstenbach en Lennart de Vos mee; Frank van der Loo en Norbert van Woerkom moeten misschien gaan spelen voor één plaats.
We vertrekken donderdag 1 april (echt waar) en spelen aldaar 9 ronden volgens het zwitserse systeem. Het speeltempo bedraagt 20 minuten per persoon per partij en voor de hele goede spelers is er simultaan tegen Polgar of Shirov. In de volgende `By the way...' meer over de resultaten van de schakers.