Wie herinnert zich niet 12 juni 1992?... Goed, fout begin. Wie herinnert zich die dag?... Je weet wel, juni! vorig jaar! Ah, toe? Zon, ijs, minirokjes, `By the way...'. Alleen de minirokjes?!
Welnu, op 12 juni 1992, het was een regenachtige dag en... maar we dwalen af, op 12 juni 1992 verscheen de eerste `By the way...'! Een in elkaar geflanst zooitje. Paginanummers die bijna van het papier afvallen, tekst die maar half doorkomt (met name op de achterkant vanwege de overmatige verhitting veroorzaakt door het kopieerapparaat en het feit dat veelvuldig plak- en knipwerk het automatisch-papier-doorvoer-en-dubbelzijdig-kopieer-systeem danig in de problemen zou brengen) en een aantal spelfouten.
Waarom zou iemand hier in hemelsnaam zijn tijd aan verdoen? Waarom zouden twee mensen hier hun tijd aan verdoen? (Misschien zijn deze figuren wel compleet van de pot gerukt? Zie ook elders het psychologisch profiel van deze stakkers.) Sterker nog, waarom zou een bestuur van zeven personen dit duo hierbij steunen? Om nog maar te zwijgen van een A.L.V.
In het prille voorjaar had het bestuur van A-Eskwadraat, waartoe de redactie destijds ook behoorde, zich gebogen over de populariteit van A-Eskwadraat bij niet-actieve leden (je weet wel, de groep die actieve leden continu A-Eskwadraatleden noemt, alsof zij dat zelf niet zijn). De uitkomst van deze buiging was dat A-Eskwadraat teveel een `kliekje' leek.
Goed, we zijn niet allemaal moeders mooiste, maar dit vond het bestuur toch vrij onpasselijk. Onder het motto van: `Wat de boer niet kent, vreet-ie niet' werd besloten tot een gigantische reclamecampagne. Noem het noodlot, noem het een duivelsstreek, of gewoon botte pech, maar de enige bestuursleden die niet hun handen vol hadden met allerlei moeilijke en (dus) belangrijke zaken, wisten van wat een overweldigende p.r.-actie had moeten worden niets anders te maken dan het driewekelijks verschijnende vodje: de `By the way...'.
Slechts gepretendeerde onwetendheid, aan koppigheid grenzende vasthoudendheid om een eenmaal ingeslagen weg tot het bittere einde voort te zetten en, niet te vergeten, een naïef optimisme hebben achtereenvolgende besturen ervan weerhouden het prul op te geven en te verbannen naar milieuvriendelijke papierbakken. Zelfs konden ze het keer op keer weer opbrengen de `By the way...' een vluchtige blik te gunnen. Al met al een hele steun.
Of de `By the way...' A-Eskwadraat ontkliekt heeft, weten we niet (officiële verklaring redactie). Wel is het van belang deze oorspronkelijke bedoeling in het achterhoofd te houden bij het doorworstelen van dit jaarboek. We zullen hier af en toe nog op terug komen.
Maanden voorbereiding heeft het ons gekost om tot een ideale opzet te komen. Want, een blaadje: makkelijk gezegd. Een blaadje, hoe maak je zo'n ding. Wel, de volgende stappen hebben uiteindelijk de huidige lay-out bepaald (waar je je al niet druk over maakt in het begin):
`Wat voeren die twee uit?', `Het lijkt wel een kudde mieren' (malloot), `O, hemeltje!', de speculaasjes waren niet van de lucht, maar dan anders. De wereld, correctie, onze wereld huiverde: de losers gaan weer wat beginnen. Inderdaad, zeker weten.
In onze almachtige wijsheid hadden wij besloten het eerste nummer op de Algemene Ledenvergadering van 12 juni te presenteren aan de A-Eskwadraat-diehearts. Vlak voor de vakantie: 100 exemplaren en geen hond meer op de Uithof, stomme runderen die we zijn.
Alle kopij kwam bij ons vandaan, behalve de column en `Bizar').