Totdat, op een avond, ik in een willekeurig café zat, al pratend met wat lotgenoten. Opeens viel mijn blik op een meisje, een ware schoonheid. Geanimeerd en betoverend zat zij te praten en te lachen. Met haar vriend waarschijnlijk, maar voordat ik de kans had om dat nader uit te zoeken, stond hij op. En zij stond op: samen verlieten zij de kroeg...
Maar dat maakt niet uit. Ze bestaat. Ze bestaan. Schoonheden. Misschien niet bij A-Eskwadraat - wat dat betreft blijft mijn mening ongewijzigd -, maar in de werkelijke wereld wel. Waarom mijn blik nog langer richten op de immer zelfde richting? Tenslotte zijn er, blijkt, genoeg ratten in de woestijn. (Dit natuurlijk geheel bij wijze van spreken. Hier is geen enkele intentie tot het uitspreken van enigerlei perverse liefde ten opzichte van de edele diersoort der ratten.)
De misleiding was echter ook wel te verwachten. De bètameisjes, bèta's in hart en nieren, gebruiken al hun overtuigingskracht, in de vorm van verleidelijke glimlachen en glinsterende oogjes, om de bètajongens ervan te overtuigen, dat zij al zijn wat het vrouwelijk geslacht te bieden heeft. Schande. Bètajongens beider faculteiten, verenigt u en opent uwer ogen! Er is meer.
M.a.w.: men gebruike D.O.E.L.M.A.N. d.e.s.d.a. men refereert naar Dhr. D.
vb
Student T. ziet Dhr. D. en zegt tegen
student A: Daar heb je die D.O.E.L.M.A.N.
. Dhr. D. zal dit goed
opvatten. Maar als T. Dhr. B. ziet en hetzelfde zegt, zal Dhr. B. dit
zeker niet appreciëren.
def K.O.F.F.I.E. = Kopje Overheerlijk Fabuleus Fascinerend Intensiverend Extract.
Deze def. vind ik pers. zeer goed gedef.
Hopende dat ik hiermee een leuk stukje voor de `By the way...' heb geschreven, verblijf ik.
Dan ben je nog precies op tijd om daar iets aan te doen. Want de EJC luistert wel naar wat jij zo al te zeggen hebt en het hoeft deze keer niet baanbrekend, origineel, slim of interessant te zijn! Als jij iets kwijt wilt over wat dan ook en in welke vorm dan ook (aformismen, gedichten, leuzen, etc.), laat het ons dan weten! Krop je gevoelens niet op, maar zet ze op papier en lever het in bij de EJC. Eén keer in de twee weken verschijnt er een selectie aan inzendigen in de `By the way...', zodat iedereen weet dat jij er ook nog bent!
Het betreft hier de knipoog van Hans
Toe-vraag-eens-aan-Tom-wat-er-ach\-ter-het-scherm-staat
Kazàn, het
goochelbeest aan welk ik reeds sedert kindsbeen een hartgrondige hekel heb.
Al toen ik nog jong, mooi en onschuldig was, terroriseerde hij de beeldbuis
met zijn oeverloos saaie tovertrucs, toentertijd nog bij de TROS, in dat
overigens alleraardigste spelprogramma voor de jeugd, Ren je rot
geheten, met Martin Brozius, die jaren later nog schitterde in het
Nederlandse melodrama De vliegende autobus. Edoch, nu weer
overgeschakeld naar Hans Kazàn,
onze tovertrol die tenen vervaarlijk doet
krommen en wiens Prodent-smile mij altijd aan de bekklemmen van de tandarts
doet denken.
Na Ren je rot verkaste Hans naar RTL4, alwaar hij de familiekwis
Prijzenslag van de olijke Fred Oster mocht overnemen. Nu was het
kijken naar Prijzenslag natuurlijk masochistische zelfkwelling, maar
één klein, teenie-weenie onderdeeltje kon mij altijd in vervoering
brengen: De Knipoog. De begin-tune van Prijzenslag weerklonk,
voice-over Tom Mulder bralde: En hier is uw gastheer, Hans
Kazàn!
, de
schuifdeuren gingen open, het publiek applaudisseerde, Hans kwam te
voorschijn, hij keek met een hitsige blik in de camera en... daar was
hij! Die vette, geile, exalterende Knipoog! Zalig!
Vorig jaar is Prijzenslag echter van het scherm gehaald. Ik baal hiervan. De Knipoog is uit mijn leven verdwenen. Míjn Knipoog is uit mijn leven verdwenen. Nu wil ik hier niet pleiten voor de terugkeer van Prijzenslag, maar, RTL4-bonzen, ik wil De Knipoog terug! Kan hij nit in de leader van Het rad van fortuin of Tineke en de paranormale wereld worden opgenomen? Of, in analogie met de Loeki-filmpjes tijdens de STER-reclame, tussen alle reclameboodschappen door? Bonzo, voor een heel hondeleven lang. Knipoog. Eén kilo varkensgehakt van f 12,49 voor f 10,99, bij de Edááááh. Knipoog. Vanavond bij RTL4: Baywatch. Knipoog!
Och, Hans, knipoog nog een keer, zodat ik de tranen van mijn ontroerde wangen kan vegen.
Zij hadden hierop zitten wachten en leefden enigszins op nu zij ook weer in de belangstelling stonden. `Ik stel voor te toosten op de gastheer,' sprak één van hen. Dit voorstel viel in goede aarde en zo geschiedde. De gastheer zelf, een blonde sjacheraar van een jaar of 25, glimlachte enigszins neerbuigend en accepteerde de toost met zichtbaar genoegen.
`Ach, het was geen kunst,' zei hij zelfvoldaan, `ik had het vaandel onder
mijn arm en ik was al weg, voordat jullie doorhadden dat het met dat
ding eender gesteld was.' `Ja, ik zag je er nog mee lopen,'
viel één der bestuursleden in, `maar ik dacht, wat heeft die nou aan
zo'n vaandel, die komt wel terug.
'
`Ja, wisten wij veel dat je hem zou houden, zodat je ons een borrel kon aanbieden,' vulde het eerste bestuurslid aan. `Misschien dat we dit veel vaker gaan doen, ons vaandel in ruil voor drank.' `Tegenwoordig,' vulde een derde aan, `is het heel normaal om je wezen en waardigheid, hetgeen een vaandel toch symboliseert, te verkopen. Hmmm, hebben ze daar niet een naam voor?'
En zo ging het door. De gastheer vermaakte zich uitstekend. De rest bleef beleefd, want je wist maar nooit of hij zich niet zou bedenken. Ze waren hier tenslotte om het vaandel mee te nemen, hoeveel geslijm het ook kostte. Buigen, knielen en nederigheid zijn immers de manieren om dat wat van jou is terug te krijgen, tenminste als trots en eigenwaarde je vreemd zijn.