Desalniettemin is er toch een `By the way...' gekomen en zijn we allemaal weer gelukkig. De redactie gaat zich het komende weekend terugtrekken en bezinnen op de volgende vier exemplaren. Want ook volgende week zullen wij weer elke dag te lezen zijn. Dat wil zeggen, tot en met donderdag.
En daarna komen we gewoon weer tweewekelijks uit. Misschien wel steeds op dezelfde dag als de borrel, want daar moet toch iedereen heen.
Hoe kunnen de eerstejaars nu veel mede studenten leren kennen als ze in een groepje van 4 mentorkinders zitten? Je kunt doorgeefschaak gaan spelen, of ABBA gaan imiteren, of Mens-erger-je-niet spelen, of klaverjassen, maar echt briljant is dat niet. Dè manier om de gloednieuwe eerstejaars hun medestudenten te laten leren kennen is volgens mij kwartetten; niet met kaarten maar met kinders. ``Mag ik van groep 4, het jongste kindje?''
Zolang de `By the way...' bestaat is er al de drang geweest groter te worden dan de omvang die het had, dit is de reden dat er na verloop van tijd een literatuurprijs zou worden ingesteld. Deze prijs is in principe door iedereen te winnen als hij of zij maar over voldoende kwaliteiten beschikt. Volgens een zeer geheime en bewust klein gehouden groep welke als de jury zou gaan functioneren is het kleinood wat zij mogen uitreiken van onschatbare emotionele waarde en voor de winnaar echt een artikel wat hij of zij direct in tranen te doen overgaan. De kleine groep opereert in het strengste geheim en het is zelfs zo dat de leden van de strikte groep elkaar niet kennen. Dit alles om te voorkomen dat zich IRT-affaires gaan voordoen (wat overigens niet wil zeggen dat Northold helemaal niks met de jurering te maken heeft). De geheimhouding gaat zo ver dat zelfs de criteria om in aanmerking te komen voor de prijs niet vrijgegeven zijn. Maar U kunt natuurlijk er van uit gaan dat dit van korte duur zal zijn want de `By the way...' redactie heeft al vaker enige feiten boven tafel weten te krijgen. Ik verzeker u, dit stukje gaat een vervolg krijgen. Verder zijn wij als redactie nog op zoek naar degene die vorig jaar de prijs gewonnen heeft. Graag zouden wij hem/haar willen uitnodigen voor een exclusief interview.
Mocht U na het lezen van dit stukje in psychische nood zijn geraakt dan kunt u zich tegen betaling wenden tot de `By the way...' redactie. Discretie wordt niet gegarandeerd.
Het dak blijkt namelijk met een ribbelstructuur gelegd te zijn, deze ribbels zou je vaker tegen kunnen komen in daken, deze daken zijn dan inschuifbaar. Enige conclusie die overblijft is dat zo nu en dan het dak van Trans I wordt opengeschoven en er dan gedurende die tijd een flinke hoeveelheid water de bomen van het nodige goed voorziet, teneinde deze verder te laten groeien.
Nonsens kun je nu denken, het dak is gelegd en kan derhalve niet verschoven worden. Doch ik zou mijn betoog niet beginnen zonder andere bewijzen. Het zal duidelijk zijn dat mensen die last hebben van de regenbuien een protest tegen het inschuifbare dak hebben ingedient, wat succesvol moet zijn behandeld. Toch gaat het dak nog steeds open, de bomen groeien immers nog steeds, een andere oplossing moet zijn gevonden voor dit ongemak.
Vanzelfsprekend hebben we toen gezocht naar stille protestgroepen, er bleef er een over: De portier. Deze is namelijk een permanente bewoner van dit gebouw en natuurlijk houdt hij niet van een lekkend dak. Dat hij protest heeft ingediend zal ook duidelijk zijn daar zijn longe een apart dak heeft. De protier zit dus bij het openen van het dak lekker droog. Maar daar bleef het niet bij. Hij had toch het idee dat hij buiten zat en besloot de bordjes buiten zijn huisje van gehard plastic te voorzien en tevens zo te construeren dat het niet mogelijk was dat er enige regenschade zou kunnen optreden.
Het resultaat is duidelijk te zien, nog steeds zijn de betreffende atributen op en bij de portierslonge aan te treffen. Dit alles is te zien in de hal van Trans I.
Vereisten: Hoge inzet. Extreem stress-bestendig.
Betaling: Leuke vermelding op je C.V. mogelijk.
Werkomgeving: Je zult komen te werken in een goed lopende groep met zelfs een eigen fanclub. Goede contacten gegarandeerd.
Duur: In principe onbeperkt. Goede mogelijkheden voor promotie. Part-time werk en ouderschapsverlof in overleg met de redactie.
Als je nu denkt van, wat is zijn snor klein, dan komt dat door het volgende verhaal. Het verhaal begint nu:
Ik kwam laatst van vakantie en ik dacht, ik zou eens naar de kapper moeten. Op zijn minst in zijn spiegel kijken. Ik ga zitten. Het was echter zo warm, dat ik in slaap doezelde. Toen ik wakker werd, was mijn prachtig grote snor ver-0.1-voudigd. Ik heb de kapper stevig in elkaar geslagen en geweigerd te betalen. En terecht. Wat is de moraal van dit verhaal? Ga nooit naar zomaar een kapper om je mooie grote snor te laten bijknippen. (Bijknippen is een onlogisch woord, maar dit terzijde)
Het verhaal is nu geëindigd.
Ik heb het donkerbruine vermoeden dat ik gevolgd word door een zeer onbetrouwbaar individu. In die blauwe grote Blauwe Zaal stond hij helemaal aan de zijkant. Helemaal op mijn gemak ben ik dus niet. Heeft iemand trouwens het meisje gezien. Ze is erg mooi met twee armen, twee benen, een prachtig hoofdje, en een lichaam...
Ik moet haar echt vinden tijdens de introductie, anders ben ik haar voorgoed kwijt. En ik wil haar niet kwijt, ze hoort bij mij!