By the way... 26, 27 januari 1994


By The Way...

We zijn de schok van de vorige keer nog niet te boven, of er vindt een nieuwe overweldigende verandering plaats. De `By the way...', Uw voertuig naar de toekomst, blijft in beweging. Zoals U in de colofon kunt lezen, hebben we weer een nieuwe aanwinst in de redactie. En niet zomaar eentje! Het is iemand die ook de redactie van de Vakidioot bezet, maar daar z`n ei niet kwijt kan, en het maar in de `By the way...' probeert. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Het water loopt ons in de mond als we aan het volgende nummer denken.

Maar om niet op de feiten vooruit te lopen, probeer eerst dit nummer maar eens te lezen. Het zal blijken dat dat behoorlijk wat moeite zal kosten, i.v.m. het hoogwaardige wetenschappelijke niveau. Overigens hebben wij ons wel zitten bescheuren van het lachen bij het lezen van alle stukjes (omdat ze zo leuk waren, ja), dus het is best de moeite van het proberen waard.

De redactie

Groepjes

Het begint al op de lagere school, maar is dan nog niet zo goed merkbaar. Later groeit het uit en krijgt het echte structuren. Je kunt het vergelijken met een zaadje in de grond. Tijdens de winter wacht het geduldig af, maar als de tijd daar is, groeit het uit tot een stevige boom. Nog later verdwijnt de structuur weer, en toch blijven de wortels liggen. Wat hierna komt is mij nog niet bekend, maar het lijkt mij logisch, dat ook de wortels verrotten en de structuur geheel afgebroken wordt.

Waar gaat het nu weer over? Wetende dat ik een beetje vaag ben, zet ik het nog even op een rijtje. Ik probeer schematisch weer te geven hoe mensen met elkaar omgaan. Met de sterke structuur bedoel ik de hechte groepjes die gevormd worden tijdens de puberteit. Als ik nu die groepjes probeer te vinden, lijkt het net of ze verdwenen zijn maar merkbaar is het nog steeds, vooral als ik weer eens wat oude kennissen opzoek.

Als je gewoon rondkijkt zie je overal groepjes. Wat groepjes vormen betreft zijn wij als studenten best bedreven. Natuurlijk doe ik nu veel onrecht aan diegene die zich juist wil afscheiden van de groep en als individu naar buiten wil treden. Maar dat is best moeilijk.

Met een klein voorbeeld zal ik dit duidelijk maken. Mensen die studeren worden al snel studenten genoemd (noem hen groep A). Wij van A-Eskwadraat worden verder nog bij een ondergroep bètastudenten (subgroep 1 van groep A) gestopt. Mogelijkheden om uit de subgroep te komen zijn er wel, maar kosten veel tijd, zoals een tweede studie doen. Ze worden dan als harde werker gezien (subgroep 2), of, als ze niks aan beide studies doen, als fluim worden gezien (subgroep 3).

Individueel zijn - wat eigenlijk ook een groep is, maar niet zo is gedefinieerd - blijkt dus moeilijk te zijn. Het is een keuze die je maakt, en je moet voortdurend opletten niet alsnog in een groep te vallen. Maar is het een probleem als je juist wel in een groep wilt horen?

Volgens mij niet, maar mensen die graag bij een groep willen horen moeten maar eens schrijven. Ik ben best bereid je probleem op te lossen en wie weet hoor je al lang bij een groep, al heb je het zelf nog niet door. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet om mensen, die al bij een groep horen maar die zich liever bij een andere groep aansluiten.

Waarom ik mij niet met groepjeswissels wil bezighouden, zal ik nog even uitleggen. Het is namelijk zo, dat je, als je van groepje wilt wisselen, veel moet weten over wat er in je toekomstige groepje wordt besproken. Ook moet je regelmatig op de hoogte worden gebracht door derden over wat er zoal speelt in een bepaalde groep. Die activiteiten concentreren zich meestal bij personen die zich vooral met het roddelen bezighouden. En laat het nu voor eens en voor altijd duidelijk zijn: de `By the way...' is geen roddelblad, dus hiermee ga ik mij niet bezighouden.


CPB-excursie

A-Eskwadraat organiseerde onder leiding van Volkert op dinsdag 25-01 een excursie voor wiskundigen naar het CPB. Hier leerden wij dat het CPB belangrijke dingen doet voor de regering, door te adviseren over de economische toestand van ons land. Hierbij gebruiken ze bepaalde modellen, nl. Newton-Raphson, en iets uit modellen en computers (die modellen waren herkenbaar), bovendien nog andere verrasende wiskundige modellen. Er werken daar voornamelijk economen, maar toch was het ook voor wiskundigen interessant. Op het eind was er nog een borrel. Er wordt een uitgebreider verslag hierover geschreven in de Vakidioot. Het is heel interessant om naar een excursie te gaan en je bent een rund als je niet geweest bent.

Groetjes

Therese

Nachtsport

Het was nacht, pikdonker in de nacht. Maar gelukkig voor alle mensen die niet zo goed tegen het donker kunnen, was er een lichtpuntje in deze nacht. Voor alle sportliefhebbers of liefhebbers van slapeloze nachten was er namelijk een verlichte sporthal in Zeist, waar zij gezellig een paar volleyballend i.p.v. slapend konden doorbrengen.

Volgegeten met macaroni (lekker veel koolhydraten) of andere prut en nog helemaal wakker kwamen de verschillende teams om 22.30 bijeen in genoemde sporthal. Ook het buitenland wasvertegenwoordigd: er waren een team uit Wageningen, een R.I.V.M.-team en een team van Helix naast de elf fanatieke of minder fanatieke teams van ons eigen A-Eskwadraat.

De ballen vlogen over het net (aan het eind iets meer erin), de wallen onder verschillende ogen groeiden langzaam aan, en ondertussen genoot iedereen van het bier in de kantine of van het meegebrachte voedsel.

Na de voorrondes waren er een zinderende finaleronde en een iets minder zinderende verliezersronde, en uiteindelijk resulteerden al deze wedstrijden in een overwinning voor het team van Lionel, op de voet gevolgd door het R.I.V.M., de Duitse dieren en de Smashing presidents. Deze mensen konden de nacht afsluiten met een lekkere taart als ontbijt. Om een uur of zeven gingen de meesten naar huis om daar eens een gat in de dag te gaan slapen na het lichtpuntje in de voorafgaande nacht.


Oproep

In de wandelgangen van Trans I is het idee gegroeid om iemand naar Maastricht te laten lopen. Niet zomaar lopen, nee met een tijdslimiet, laten we zeggen zeven dagen. Niemand is natuurlijk zo gek dat hij zoiets doet maar desondanks is er toch nog een vrijwilliger gevonden.

Niet voor niks natuurlijk. Deze vrijwilliger maakt deel uit van onze kapitalistische maatschappij en wil alleen voor een grote beloning de grote tour te maken. Na lange onderhandelingen werd de overloopprijs vasgesteld op f 1000,-, waarvan nog eens twintig procent naar het Rode Kruis gaat. Op de dag dat er iemand is die hem de duizend gulden kan laten zien, die hij krijgt als hij de loop heeft gedaan, zal hij binnen zeven dagen naar Maastricht afreizen.

Nu, f 1000,- is niet gering. Toch willen wij de vrijwilliger de kans niet ontnemen om naar Maastricht te lopen, daarom hebben wij het bedrag door honderd (100) gedeeld. Zo komen we op tien (10) gulden. Het enige probleem is nu honderd mensen te vinden die een tientje willen bijdragen. Dit lukt al aardig, maar nog niet voldoende. Ten tijde van het schrijven van dit stukje was er al zo'n slordige vierhonderd gulden verzameld.

In het kort komt het hierop neer: Kom naar de A-Eskwadraatkamer en schrijf je in op de donatielijst om Volkert naar Maastricht CS te laten lopen.


Detective

Zo als beloofd komt hier nog wat uitleg over het mailtje dat er de vorige keer in de `By the way...' heeft gestaan.

Allereerst moet ik me verontschuldigen voor de matige conclusies die we uit de gestelde feiten hebben kunnen trekken. De detective die we aan het werk hebben gezet was niet alleen peperduur maar bleek ook nog eens zeer slecht te zijn.

Het merendeel van de vragen zoals die in de vorige `By the way...' waren gesteld kon hij ook na meerdere onderzoeken niet beantwoorden. Wel wist hij het volgende te vertellen:

Waarschijnlijk weten we wolgende keer nog steeds niets meer, maar mocht dit veranderen dan houden we u op de hoogte.
GENOEG&: Eetlezen 2