Deze introductie-sessie is niet bepaald over rozen gegaan. Een vervelende bijkomstigheid is bijvoorbeeld dat de redactieleden ongeveer omstebeurt aan een zenuwinzinking ten onder zijn gegaan. Met een hoop duw- en trekwerk hebben we elkaar weer op de been weten te helpen om toch weer een nummer vol te krijgen.
En doe je je best om het er een beetje fatsoenlijk uit te laten zien, dan mislukt alles. Het netwerk ligt down, zodat we niet kunnen printen, het copieerapparaat is op de meest onhandige tijden kapot, de prullebak staat op de verkeerde plek als je er een klokhuis naar toe gooit, en als klap op de vuurpijl wijst je lezerspubliek je ook nog op alle spel- en afbreekfouten. En dat doet ons natuurlijk het meeste zeer. We doen ons best in de ons beschikbare tijd.
We hopen dat met dit in het achterhoofd de `By the way...' met nog meer plezier en waardering gelezen zal worden.
Hoewel de telefoon direct na het verschijnen roodgloeiend heeft gestaan met mensen die zich afvroegen waar die laatste zin dan wel op sloeg, zijn er nog te weinig mensen bereid gevonden echt hulp te verlenen aan de uitgeputte introleden. Daarom deze noodkreet vanuit de redactie.
Gezocht:
Lieve eerstejaartjes voor een fijne commissie.
Na de intro start A-Eskwadraat met een volledig nieuw experiment: de eerstejaarscommissie, met dingen vóór en dóór eerstejaars. Wil je dit ook, kom dan naar Mario.
Het idee achter het spel is in beginsel te bekijken hoe we nu over elkaar denken na een weekend. In de groep waartoe ik behoorde bleek dat wij met de voorbedrukte eigenschappen niet op bevredigende wijze uiting konden geven aan onze diepe gevoelens voor elkaar. Daarom werd al snel besloten zelf enige eigenschappen aan de pot toe te voegen. In het kader van: 'Ik vind je ook echt een eikel maar zo lijkt het maar een spelletje dus dan mag het'. Dit ontaardde in een lijst koosnaampjes waarvan ik de meest opmerkelijke graag wil citeren. Voor de indeling in catagorieën kan ik niet aansprakelijk worden gesteld: de precieze betekenis van de uitdrukkingen is gebaseerd op de zorgvuldig gekweekte persoonlijke band tussen de groepsleden. Het resultaat is als volgt:
In de catagorie 'archetypen' kwamen wij verwerpingen tegen varierend van anita tot mien dobbelsteen en van barry via josef tot sjors (2x). Opmerkelijk in deze rubriek was de aanwezigheid van de naam Marnix.
In de catagorie 'vaag maar lief' vonden wij o.a.: lief varkentje, zuigsnoepje, tepelbeertje, kietelaartje en lollielikje.
In de catagorie 'vaag algemeen': veganist, standaardmannetje, postzegellikker en anuspieper.
In de catagorie 'uitermate vaag': deurkruk, turbotrekker, dooier, afdruiprekje, theezeefje, electriciteitshuisje, langoorkonijn, vrouwencondoom, fiets, cultuurschok, SM-tekkel, spetterpoep, bot eikelnootje, drubbeldraaipop en zaadegel.
In de catagorie 'vlijend': lieverd, playmate, dom blondje, sexy, frontje, laxerend en lebberaar.
In de catagorie 'schat ik heb hoofdpijn': tactloze schlemiele zaadegel, geniepige lummel, dom rood klein irritant arrogant turbotrutje, saai, leeghoofd, holbewoner, nitwit, van de pot gerukt, zaaddodend glijmiddel, impotent, natuurramp, slingerschijt en gorgeldiaree.
Bedenk nu dat er ook nog combinaties mogelijk zijn als 'laxerend frontje' en 'impotent tepelbeertje' en je weet ongeveer hoe mensen over elkaar denken wanneer ze een weekend lang iedereen hebben zitten vervelen. Geïnteresseerden in de volledige lijst (next-year's mentortrainers?) kunnen die tegen een schappelijke vergoeding bij mij verkrijgen.
Lieve Femke,
Het is nu woensdagnacht, 4.35 uur. Ik lig op de kamer bij m'n mentorpappie, in z'n nieuwe bij de Hema gekochte slaapzak op het andere éénpersoonsluchtbed van m'n vader. En ondanks dat de gordijnen dicht zijn en het licht uit is, lig ik te draaien en te nullen en te keren en kan ik niet slapen.
Ik heb namelijk enorme heimwee naar m'n cavia. Ik mis het lieve beestje enorm. Hij piept zo lief en als hij op m'n schoot zit, plast hij zo lekker warm over m'n broek. En je kan hem zo fijn strelen en aaien.
Ik heb nu nog geen kamer en m'n ouders wonen in Breskens. Dat is drie en een half uur reizen vanuit Utrecht. Nu ben ik zo bang dat als ik ooit een kamer vind, ik m'n cavia niet bij me mag houden. Maar thuis blijven wonen gaat ook niet. Help!
Lieve Help,
Eigenlijk heb je twee problemen. Ten eerste mis je je cavia en ten tweede heb je nog geen kamer. Deze twee problemen zijn natuurlijk allebei opgelost wanneer je een kamer vindt waar jij je cavia mee mag nemen. Op de meeste kamers mag dit wel tenzij je hem door het hele huis wil laten lopen. Maar wat moet je in de tussentijd doen?
Waarom ben je eigenlijk natuurkunde gaan studeren? Ben je net zo gek van natuurkunde als van je cavia? Als dit zo is, dan kan je in ieder geval beginnen zo enthousiast mogelijk over je heimwee heen te komen. Als je dit niet lukt, is het toch het beste om aan jezelf te werken. Bijvoorbeeld door je te realiseren wat je allemaal voor leuke en spannende dingen aan het doen bent hier in Utrecht. Al sje dit allemaal geannaliseerd hebt zal je merken dat het ruimschoots oweegt tegen je cavia, hoe lief je cavia ook is.
Als dit niet lukt, moet je aan meer praktische oplossingen gaan denken. Let op: dit is niet de beste oplossing! Je kan bijvoorbeeld even langs de CePo gaan en vragen of zij een plaats in Utrecht weten voor je cavia. Het zou kunnen dat hij ergens op de Uithof of ergens bij iemand thuis kan staan. Je kunt hem dan elke dag bezoeken. Pas wel op dat dit niet ten koste gaat van andere sociale contacten. Misschien is er wel iemand die dit nu leest en die zich in jou herkent. Als hij/zij even naar de `By the way...' schrijft geven wij het adres door. Veel succes, ook met je studie.